Μέχρι να μιλήσω με τη Δέσποινα Ισοπούλου αγνοούσα ότι ο τρόπος που φτιάχνεις ένα σπιράλ μπουκέτο από λουλούδια διδάσκεται, ότι υπάρχει και το θεωρητικό κομμάτι που έχει να κάνει με τα χρώματα και τον συνδυασμό τους, το λεγόμενο color theory, εκτός του πρακτικού. Μέσα στους περιορισμούς που μας έθεσε η πανδημία η ίδια αποφάσισε να γραφτεί σε ένα τέτοιο online μάθημα, να κάνει τα πρώτα της βήματα στην ανθοδετική τέχνη, να απασχοληθεί με τη φύση που βάζουμε στο βάζο, σε ερασιτεχνικό αρχικά επίπεδο. «Παρακολουθώντας το μάθημα, μέσα σε λίγες μέρες άρχισε να φουντώνει μέσα μου η σκέψη “γιατί μόνο ερασιτεχνικά και όχι και επαγγελματικά;” Δεν είχα τίποτα να χάσω τη δεδομένη στιγμή. Το αποφάσισα κυριολεκτικά μέσα σε μία εβδομάδα: πήγα στην αγορά να βρω λουλούδια, έπειτα μπήκα σε έναν άδειο χώρο, πέταξα μέσα μερικούς κουβάδες, ξεκίνησα να φτιάχνω τις πρώτες μου συνθέσεις και συνέχισα να μαθαίνω».
Έψαξε να βρει κι άλλα διαδικτυακά μαθήματα, επισκέφθηκε το Λονδίνο και το McQueens Flower School που τα τελευταία είκοσι τέσσερα χρόνια δέχεται μαθητές απ’ όλον τον κόσμο οι οποίοι σκέφτονται να κάνουν στροφή στην καριέρα τους, παρακολουθούσε τη δουλειά της Kiana Underwood, της floral artist του στούντιο σχεδιασμού λουλουδιών Tulipina το οποίο έχει για έδρα του τη Νέα Υόρκη και ειδικεύεται σε συνθέσεις για γάμους και εκδηλώσεις πολυτελείας, έχοντας μια ομάδα άνω των 50 ατόμων που δραστηριοποιούνται σε όλο τον κόσμο, όπως διαβάζω. Τα εργαστήρια που έχει οργανώσει η Kiana Underwood σε Καναδά, Χιλή, Κίνα, Ινδονησία, Ιταλία, Ιαπωνία, Κορέα, Μεξικό, Ρωσία, Ουκρανία και Σιγκαπούρη έχουν γίνει sold-out, ενώ στο πρώτο της βιβλίο, το Color me floral, που κυκλοφόρησε το 2018 αναλύει τον σχεδιασμό εντυπωσιακών μονοχρωματικών συνθέσεων για κάθε εποχή.
Οι δουλειές του Eiko Flowers απέχουν πολύ απ’ όσα ξέραμε, δεν έχουν άπειρες πρασινάδες για να φαίνονται πιο γεμάτες και ογκώδεις, έχουν κάτι το οργανικό στον σχεδιασμό τους, μια φυσικότητα και μια ασυμμετρία, ακολουθούν την κίνηση των λουλουδιών και των φυλλωμάτων, μοιάζουν να αναπνέουν, κάποιες είναι φτιαγμένες σαν γλυπτά.
Η Δέσποινα Ισοπούλου ξεκίνησε μαθαίνοντας πώς να δημιουργεί μικρά μπουκέτα, πέρασε στις συνθέσεις για γάμους και events και στους στολισμούς μεγάλης κλίμακας με άνθη – «και ακόμα μαθαίνω, όταν βρίσκω ενδιαφέροντα και πολύ εξειδικευμένα courses τα παρακολουθώ». Συνεχίζει να εκπαιδεύεται έχοντας φτιάξει πια το δικό της brand, το Eiko Flowers. Εκτός από παιδί, eiko στα ιαπωνικά σημαίνει και μεγαλειώδης, μια λέξη που περιγράφει την ομορφιά της φύσης και γι’ αυτό την επέλεξε. Προερχόμενη από τον χώρο των περιοδικών και της μόδας, από την άνοιξη του ’21 κάνει styling (και) σε λουλούδια. Συμβαδίζοντας με την εποχή του sustainability, δουλεύει με εποχικά λουλούδια και τα περισσότερα από αυτά που επιλέγει είναι ελληνικής παραγωγής. Όλα της τα μπουκέτα τα τυλίγει σε ανακυκλώσιμο χαρτί και όχι σε εκείνες τις πλαστικές ζελατίνες μέσα στις οποίες έχουμε δώσει ή έχουμε λάβει κάποια στιγμή όλοι μας λουλούδια· για τις συνθέσεις της χρησιμοποιεί βιώσιμα και επαναχρησιμοποιούμενα υλικά, όπως σύρμα ή βιοδιασπώμενο και μη τοξικό floral foam.
Αυτή την άνοιξη, αυτόν τον Μάρτιο, το Eiko Flowers κλείνει τρία χρόνια. Στην αρχή το αγκάλιασε ο κύκλος της. Οι φίλοι και οι γνωστοί από τον χώρο της μόδας τής ζητούσαν μπουκέτα για το σπίτι τους ή για να στείλουν στους φίλους τους κι έτσι πήρε αμέσως μπροστά, λειτούργησε η από στόμα σε στόμα διαφήμιση· βοήθησε πολύ και η παρουσία της Δέσποινας στο Instagram (μπορεί να τη γνωρίζετε και ως @youstrikemyfancy), άρχισε να την αναζητά κι άλλος κόσμος σιγά-σιγά. Δεν έχει στήσει ένα κατάστημα με βιτρίνα, ένα μαγαζί μέσα στο οποίο μπορούμε να μπούμε και να ψωνίσουμε επιτόπου λουλούδια, έχει όμως ένα στούντιο κοντά στην Κατεχάκη για να δουλεύει τις προπαραγγελίες και να ετοιμάζει τις συνδρομές με τις οποίες ξεκίνησε και συνεχίζει, κάτι που σημαίνει ότι έχει πελάτες στους οποίους στέλνει ανά μία ή δύο εβδομάδες και από ένα διαφορετικό μπουκέτο για να στολίσουν, να ομορφύνουν, να ανανεώσουν τον προσωπικό ή τον επαγγελματικό τους χώρο.
Οι νέοι florists της Αθήνας αλλάζουν σταδιακά την εικόνα που έχουμε για το τι πάει να πει μπουκέτο, ξεφεύγουν από το πολύ στημένο και το κλασικό, από αυτήν τη λογική που ήθελε τις συνθέσεις να είναι πολύ τακτοποιημένες, παραφορτωμένες και κάπως στρογγυλεμένες. Οι δουλειές του Eiko Flowers απέχουν πολύ απ’ όσα ξέραμε, δεν έχουν άπειρες πρασινάδες για να φαίνονται πιο γεμάτες και ογκώδεις, έχουν κάτι το οργανικό στον σχεδιασμό τους, μια φυσικότητα και μια ασυμμετρία, ακολουθούν την κίνηση των λουλουδιών και των φυλλωμάτων, μοιάζουν να αναπνέουν, κάποιες είναι φτιαγμένες σαν γλυπτά. Αν παρακολουθείτε τι παίζει τώρα όσον αφορά την art de la table, αυτός είναι ο νέος τρόπος με τον οποίο τα λουλούδια παίρνουν τη θέση τους πια στα τραπέζια, και όχι άφθονα και αυστηρά στημένα σε βάζα που αναγκαζόμασταν να κάνουμε στην άκρη για να δούμε τον απέναντι συνδαιτυμόνα μας.
Αναλαμβάνει, λοιπόν, τον στολισμό τραπεζιών σε private dining, σε events και openings, έχει συνεργαστεί με πολλά κορυφαία brands μόδας και ομορφιάς όπως τα Diptyque, Maison Francis Kurkdjian, Kerastase, Acqua di Parma, Breitling, Milkwhite, Shiseido, με το Bombay Sapphire, το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, το ΚΠΙΣΝ, την Ωνάσειο Βιβλιοθήκη, αλλά και με το Interni Restaurant, το Sweet Nolan και το Sole Giaguaro στο κομμάτι της εστίασης.
Της έχουν ζητήσει να φτιάξει μια ανθοδέσμη με έμπνευση από τις Μεγάλες Προσδοκίες, άλλη φορά της έχουν περιγράψει αυτό που ήθελαν σαν πυροτέχνημα, έχει δημιουργήσει κατόπιν παραγγελίας και ένα μπουκέτο με όλες τις αποχρώσεις του μοβ, μια μονοχρωματική έκρηξη. «Προσπαθώ να αναλαμβάνω δουλειές που έχουν ένα καλλιτεχνικό ενδιαφέρον, δεν θέλω απλώς να στέλνω λουλούδια και να γεμίζω χώρους με αυτά, θέλω να δουλεύω με ανθρώπους που ψάχνουν το κάτι διαφορετικό, που δίνουν βάση στο design και στην αρμονία της παλέτας».
Θα ήθελε πολύ να δημιουργήσει ένα installation με φρέσκα λουλούδια μέσα σε ένα μουσείο, ανάμεσα στα εκθέματά του. «Βρίσκω πολύ ενδιαφέρουσα μια πιθανή συνομιλία μεταξύ των έργων τέχνης, που έρχονται από παλιά και θα είναι εκεί για πάντα, και κάτι τόσο παροδικού και εφήμερου, όπως είναι το κομμένο λουλούδι. Κάτι που ξέρεις ότι έχει μόνο λίγες ημέρες ζωής είναι ένα reality check και μια αφορμή να σταματήσεις και να μείνεις λίγο στη στιγμή».
Της αρέσουν πολύ τα πρώτα λουλούδια της άνοιξης, τα γυμνά κλαδιά με ανθάκια, η τσιντόνια, η αμυγδαλιά, η φορσύθια, απολαμβάνει τα αγριολούλουδα, τις νεραγκούλες, τις ανεμώνες, τα αγριόχορτα και τα άνθη του ελλέβορου που όμως δεν τα συναντάμε πολύ εύκολα στην Ελλάδα.
«Δεν είναι πολύ στην κουλτούρα μας να δίνουμε χρήματα για λουλούδια, σε αντίθεση με το εξωτερικό όπου τα σπίτια και τα γραφεία έχουν διαρκώς τέτοια, είτε φρέσκα είτε αποξηραμένα. Ταξιδεύοντας στη Γαλλία, εντυπωσιάστηκα που βρήκα λουλούδια ακόμα και στα καθαριστήριά τους. Ωστόσο, απ’ όταν γεμίσαμε όλοι τα σπίτια μας με φυτά εσωτερικού χώρου, υπάρχει άνοδος και στο λουλούδι. Ο κόσμος διαπίστωσε ότι μπορεί να ομορφύνει τον χώρο του με τα πιο απλά υλικά· δεν έχει να κάνει με το πόσο ακριβό είναι το λουλούδι αλλά με το πώς το μεταχειρίζεσαι. Υπάρχουν λουλούδια που κάποτε δεν μου άρεσαν καθόλου, μέχρι που ανακάλυψα πως εντάσσοντάς τα στη σωστή παλέτα μπορεί να δείχνουν όμορφα. Η νέα γενιά που μπαίνει πια στα ανθοπωλεία της πόλης, όλοι αυτοί οι florists που έχουν άλλες εικόνες και ερεθίσματα μπορούν να αναδείξουν αυτή την ομορφιά κι έτσι δημιουργείται και ένα κοινό που, βλέποντας διαφορετικές συνθέσεις, μαθαίνει να αγαπάει τα λουλούδια εκ νέου».
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.
