Την κατατάσσουν στη λογοτεχνία του φανταστικού αλλά ή έμπνευσή της έρχεται από το παράλογο και το παράδοξο του Ιονέσκο και του Μπέκετ. Ενηλικιώθηκε αναγνωστικά όταν στο τέλος της εφηβείας της διάβασε «Το όνομα του Ρόδου» του Ουμπέρτο Έκο. Τότε κατάλαβε τι σημαίνει σύγχρονο παραμύθι. Άλλωστε σαν παραμύθια διαβάζονται και τα δικά της βιβλία, όπου το φανταστικό κυριαρχεί, όπως συμβαίνει με την τριλογία «Ο δράκος της Πρέσπας», που την ολοκλήρωσε πριν από μερικούς μήνες.
Κόρη δασκάλου, φοίτησε για δύο τάξεις του δημοτικού σε σχολείο στην Αγγλία, όπου γνώρισε τον κόσμο των πειρατών, των φαντασμάτων, των πύργων. Άλλαξε κατηγορία ως αναγνώστρια όταν διάβασε Κάφκα και Όργουελ. Τότε κατάλαβε τι σημαίνει συνοπτική γραφή, αλληγορία και φίνα μεταφορά. Όσο κι αν παραξενέψει κάποιους, αισθάνεται συγγενής συγγραφικά με τον Νίκο Μάντη, τον Δημήτρη Σωτάκη και τον Γιάννη Μακριδάκη.
Φωτό: Ελπισία Σπαθάρη
