«Ένας άντρας που δεν δέρνει πολύ τη γυναίκα του, δεν είναι αρκετά άντρας»...

26

«Αν μια Αλγερινή δεν τρώει συχνά ξύλο, ίσως να αισθανθεί ότι ο άντρας της δεν είναι αρκετά άντρας. Εμένα αυτό μου δίνει χαρά, είναι κάτι που με κάνει ευτυχισμένη». Αυτό δήλωσε μια νεαρή αλγερινή μουσουλμάνα, με τεράστιο χαμόγελο, μπροστά στην κάμερα τηλεοπτικής εκπομπής με θέμα την ενδο-οικογενειακή βία. Στην ίδια εκπομπή εμφανίζονται και άντρες που, όχι απλώς παραδέχονται ότι χτυπούν -σε λογικά πλαίσια- τις γυναίκες τους για να... διορθωθούν, αλλά θεωρούν και ότι η βία είναι το μονοπάτι για την ολοκλήρωση και την επιτυχία μιας γυναίκας. Εννοείται ότι η προβολή του αποσπάσματος προκάλεσε αντιδράσεις στα social media, πόσω μάλλον όταν τα στοιχεία που προβλήθηκαν στο ρεπορτάζ προέρχονται από αστυνομικές πηγές. Βάσει αυτών το 60% των γυναικών στην Αλγερία θεωρούν ότι ο σύζυγός τους έχει το δικαίωμα να τις χτυπά, ενώ μόνο κατά τη διάρκεια του 2016 κακοποιήθηκαν περισσότερες από 8.000 γυναίκες... 

Διεθνή
26

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

13 σχόλια
Το Ισλάμ σαν τρόπος ζωής και η Δύση σαν τρόπος ζωής ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΎΝ ΝΑ ΣΥΝΥΠΆΡΞΟΥΝ, είναι αντίθετα σε πολύ βασικές αξίες που διέπουν την δημόσια και την ιδιωτική ζωή, οπότε τι κάνουμε σκοτωνόμαστε , όχι λέω εγώ , μπορούμε στη Δύση να μείνουμε όσοι πιστεύουμε στις αξίες της και στις μουσουλμανικές χώρες να ζήσουν όλοι εκείνοι που τους αρέσει και επιλέγουν να ζουν με τους κανόνες του κορανίου. Οι δεύτεροι στη Δύση δεν έχουν καμία δουλειά , ούτε προτίθενται να ενστερνιστούν τις αξίες μας και να ζήσουν με τον Δυτικό τρόπο ζωής, η Δύση δε θα πρέπει σε καμία περίπτωση να αλλιώσει ή να υποχωρήσει σε σχέση με τις αξίες της μπροστά τους καθώς δεν οφείλει κάτι τέτοιο , δεν τους κάλεσε , ήρθαν από δική τους πρωτοβουλία. όποιος στον Δυτικό κόσμο θέλει να ζει με μπούργκες, πιτζάμες αλλά πακιστάν, κλειτοριδεκτομές , βία κατά των γυναικών και κατά των ομόφυλων ζευγαριών , αποκεφαλισμούς και άλλες μοντέρνες ιδέες θα πρέπει να παίρνει εισιτήριο μονής κατεύθυνσης προς μια από τις τόσες πολλές φτωχές ή πλούσιες μουσουλμανικές χώρες ώστε να νοιώθει και εκείνος και εμείς πολύ καλύτερα. Αυτά, όποιος τα κάνει πράξη θα έχει την ψήφο μου οι υπόλοιποι είτε εθελοτυφλείτε μπροστά στην Ιστορία είτε έχετε χαθεί κάπου στην "Κουλτούρα" και τη "Θεωρία". ΟΧΙ ΣΤΟ ΙΣΛΑΜ ΣΤΗ ΔΥΣΗ ΠΗΡΑΜΕ ΗΔΗ ΕΝΑΝ ΜΕΣΑΙΩΝΑ ΜΑΣ ΦΤΑΝΕΙ
Πρώτη φορά το ακούσατε αυτο; Αυτα κ πολυ χειρότερα συμβαίνουν.. Τις λιθοβολούν επίσης Μέχρι θανάτου. Σε καποιες αλλες χωρες Τις θάβουν ζωντανές με τον άντρα τους όταν αυτός πεθάνει. Προφανώς, σε αυτές τις χώρες Θεωρείται ΑΠΟΛΥΤΩΣ φυσιολογικό να ξυλοκοπούν τις γυναίκες τους, οπως θεωρείται φυσιολογικό να παντρεύουν τις κόρες τους με το ζόρι με πολυ μεγαλύτερους άντρες κ μάλιστα να τις βιάζουν απο το πρώτο βράδυ. Ολα αυτα ειναι φυσιολογικά για αυτούς. Ο,τι διδαχτείς κ δεις στον περίγυρο, το θεωρείς νορμάλ, το συνδέεις κ με ενοχές κ εισαι έτοιμος. Τωρα αυτή ήταν κ χαρούμενη που το έλεγε; Ναι, αυτή έτσι μπορεί να αισθάνεται ότι ειναι η ιδανική σύζυγος στη χώρα της. Δεικτης πολιτισμού μιας χώρας ειναι το πώς φέρεται στις γυναίκες, στα παιδια κ στους φτωχούς. Όσο χειρότερα, τόσο πιο απολίτιστη. Και δυστυχώς, τα περισσότερα μέρη του κόσμου ειναι απολίτιστα.
Τραγικό και τρισάθλιο και με δόση μεγάλης απενοχοποιημένου χιουμορακίου, δυστυχώς, αλλά -παιδιά- μην γκρεμοτσακιστείτε από τα σύννεφα:"The cultural acceptance of spousal abuse can be so pervasive that in some countries, LARGE MAGORITIES of women say it's ACCEPTABLE. In Rwanda, 96 percent of women say the practice can be justified, according to the World Values Survey. About two-thirds of women in India(*) and South Africa feel the same way. The attitude is also held by large shares of women in countries across the religious and cultural spectra — China, Egypt, Iraq, Nigeria, Peru, the Philippines and Uzbekistan, to cite a few”. http://www.npr.org/sections/goatsandsoda/2015/03/18/392860281/alarming-number-of-women-think-spousal-abuse-is-sometimes-ok(*) δλδ θα λέγαμε πολύ χοντροκομμένα κοντά στα 259 εκατομμύρια Ινδών γυναικών (δεν υπολογίζω τις κάτω των 14 ετών) θα δικαιολογούσαν ως ένα μικρό ή μεγαλύτερο βαθμό την κακοποίησή τους από τον σύζυγο
Σωστα...και μη πηγαινεις μακρια, θυμησου τι γινοταν στην Ιταλια την εποχη Μπερλουσκονι. Ειμαι ομως αισιοδοξος οτι τωρα που βγηκε ο Τραμπ ο κοσμος θα ξυπνησει και θα ευαισθητοποιηθει στη Δυση για το δεδομενο του σεξισμου. Σημερα για παραδειγμα ειδα τους Ταιμς να δημοσιευουν το πιο κατω : Equal Pay for Men and Women? Iceland Wants Employers to Prove It https://www.nytimes.com/2017/03/28/business/economy/iceland-women-equal-pay.html?_r=0 . Οσοι εχουν χρονο και θελουν να διαβασουν ενα καλο βιβλιο θα συνιστουσα αυτο της δημοσιογραφου Γκε'ι'λ Κολινς "When Everything Changed". Εξιστωρει την πορεια των γυναικων στην Αμερικη απο το 1960 μεχρι σημερα σε περιπου 400 σελιδες. Θα ηθελα να δωσω και ενα προσφατο αρθρο απο την εγκριτη New York Review of Books. Προσεξτε τον ψιλοσεξιστικο τιτλο του........How Smart Women Got the Chancehttp://www.nybooks.com/articles/2017/04/06/coeducation-how-smart-women-got-chance/Ειλικρινα πιστευω οτι πρεπει καποια στιγμη να τεθει το ζητημα θρησκεια/γυναικεια δικαιωματα.
...μία κάποια πρόοδος, τζενεράλε, από τότε οι πτωχοί πλην τίμιοι εργάτες της τόγκας αξίωναν -ακριβώς- τριπλάσιο μισθό, απ' αυτό των εργατριών, but that's a long story also.αισιόδοξος ε; Σαν τον ίνο...https://www.theguardian.com/music/2017/jan/23/brian-eno-not-interested-in-talking-about-me-reflection
Κάποιοι εστιάζουν στο δέντρο και χάνουν το δάσος. Σε κοινωνίες που εδώ και χρόνια παλεύουν με οικονομικές και πολιτικές κρίσεις, οι ακραίες και φασιστικές εκφάνσεις θρησκειών και ιδεολογιών βρίσκουν πρόσφορο έδαφος να αναπτυχθούν. Έχουμε και στη δική μας χώρα τέτοια παραδείγματα. Ναι θα ήταν δικαίωμα της να θέλει να την δέρνει ο άντρας της ΑΝ είχε εξασφαλίσει η κοινωνία στην οποία ζει πως θα την προστάτευε σε κάθε περίπτωση. Και ΑΝ εκείνη είχε πλήρη κατανόηση και συνειδητοποίηση των δικαιωμάτων της ως γυναίκα και ως άνθρωπος. Αν μετά από όλα αυτά εξακολουθούσαν οι συγκεκριμένες γυναίκες να θέλουν το ξύλο (η την μπουρκα ή οι άντρες την περιτομή) με γεια τους με χαρά τους.
"Το 60% των γυναικών στην Αλγερία θεωρούν ότι ο σύζυγός τους έχει το δικαίωμα να τις χτυπά"... γιατί υπέστησαν εκφοβισμό, πλύση εγκεφάλου και τώρα έχουν ένοχη συνείδηση όταν δεν τρώνε ξύλο από τον άντρα τους, όπως οι φιλενάδες τους από τους δικούς τους άντρες! Φοβούνται, με λίγα λόγια, να διαφέρουν και να κάνουν ένα βήμα εμπρός...
Δεν είναι καινούρια είδηση αυτό, τέτοιες αντιλήψεις υπάρχουν σε όλες τις πιο "παραδοσιακές" χώρες. Να θυμίσω ότι σε Ελληνικές ταινίες άλλων δεκαετιών το χαστούκι που έδινε ο άντρας επειδή κάποια του έθιξε τον αντρισμό το παρουσίαζαν σχεδόν σαν αφροδισιακό. Ακόμα και μέχρι πρίν κάποια χρόνια (πχ στην δημοφιλή σειρά "Δύο ξένοι" η "μητέρα" της Παπούλιας προτιμούσε τον Σεργιανόπουλο που ήταν πιο brutal). Αυτό που πρέπει να μας προβληματίζει είναι πως κάποιοι οπαδοί τέτοιων αντιλήψεων έχουν περάσει στην προστατευτική φτερούγα των προοδευτικών...
Το "προοδευτικών" θα παρακαλούσα να μπαίνει σε πλήθος εισαγωγικών. Επειδή κάποιοι λερώνουν την έννοια, δεν θα την απαρνηθούμε στην ουσία της ούτε θα αρχίσουμε να ντρεπόμαστε για αυτήν.Σχετικά με τις ελαφρές ελληνικές ταινίες του '50 και του '60, δεν "παρουσίαζαν" το χαστούκι ως αφροδισιακό. Ήταν αφροδιασιακό για εκείνη την εποχή. Εθεωρείτο πράγματι ένδειξη ανδρισμού και αρρενωπότητας να χτυπάς μια γυναίκα για να της επιβάλλεσαι, η Φίνος και οι λοιπές εταιρείες το παρουσίαζαν όπως η συγκεκριμένη συμπεριφορά εκλαμβανόταν και ερμηνευόταν πραγματικά από την κοινωνία. Χθες έτυχε να καθίσω για λίγο να παρακολουθήσω το "Τζένη Τζένη" (που προβαλλόταν μεταμεσονύκτια), που θεωρώ μια από τις καλύτερες ταινίες στο είδος της. Η πρωταγωνίστρια είναι μια δυναμική, μορφωμένη, καλλιεργημένη, ευφυής γυναίκα που όλοι οι άνδρες την θαυμάζουν για την προσωπικότητά της, ένας πολύφερνος γαμπρός δε (αυτοδημιούργητος μεγαλοεπιχειρηματίας) εκτός του ότι λατρεύει να κάνει συζητήσεις μαζί της και εκδηλώνει το θαυμασμό του, δηλώνει στους φίλους του ότι θα άφηνε την διαβόητη εργένικη ζωή του playboy που μέχρι πρότινος έκανε, αν μπορούσε να έχει πλάι του μια τόσο αξιόλογη γυναίκα όπως αυτή. Σε κάποια σκηνή λοιπόν, η Τζένη φεύγει από το νυχτερινό μαγαζί που διασκεδάζουν με τον τύποις σύζυγό της, πικαρισμένη που εκείνος φαίνεται να προτιμάει την κοπέλα που ουσιαστικά συνδέεται μαζί του. Ο σύζυγός της αργότερα την αναζητάει παντού αλλά δεν τη βρίσκει, φτάνει και στο πατρικό της μήπως εκείνη κατέφυγε εκεί, και βρίσκει τον πατέρα της (Παπαγιαννόπουλο) οπότε και τον ενημερώνει αναστατωμένος ότι η Τζένη χάθηκε. Ο πατέρας της τότε του λέει "Ωχ, άρχισε από τώρα να σου κάνει τέτοια;! Δώστης ένα χεράκι ξύλο και θα δεις πώς θα στρώσει."(!)....
Str8s άνδρες, gay άνδρες (εντός κι εκτός), ως σκηνοθέτες, σεναριογράφοι και παραγωγοί. Άντρες τελοσπάντων: Το τι παρουσίαζε σαν *νόρμα* ο κάθε mister σακελλάριος (χαστούκια/ μαθήτριες που παντρεύονται γιατρούς, με υπερδιπλάσια ηλικία απ' αυτές και παρατούν το σχολείο για τα συζυγικά τους καθήκοντα και τραλαλα) μπορεί να είχε, πράγματι, τις ρίζες του στην πραγματικότητα και ηθογραφία της τότε εποχής (κι όχι μόνον της τότε) ...αλλά ας μην το φτάσουμε στο άλλο άκρο, λέγοντας πως το δικό τους πρίσμα ή η δική τους αίσθηση του τι "νόμιζαν ότι οι γυναίκες βρίσκουν αφροδισιακό", δεν επηρέαζε -ελαφρώς- το πλασάρισμα του πράγματος (σου πλασάρω το χάμπεργκερ και σε πείθω ότι σ΄αρέσει ή ότι θα έπρεπε να σ’ αρέσει).υγ. στην "στην προστατευτική φτερούγα των προοδευτικών" έχουν περάσει οι σφαλιάρες στο cine/tv? Pardon?
Pardon εγώ τώρα. Αν κατάλαβα καλά, μόλις είπες ότι ο κινηματογράφος του Σακελλάριου και των συναδέλφων του έπειθε τις γυναίκες ότι το να τους επιβάλλονται οι άντρες με βία είναι αφροδισιακό και ότι το περνούσε ως μόδα επειδή βόλευε την αποκλειστικά ανδροκρατούμενη άποψη του καλλιτεχνικού χώρου τους; Διάβασα σωστά ή με γελούν τα μάτια μου;(κάπου χάνεις το point σου ή μου φαίνεται;)Ή έχει ρίζες στην πραγματικότητα και πρόκειται για ηθογραφικό στοιχείο της εποχής ή αρνούμαστε τον ρεαλισμό του συγκεκριμένου στοιχείου και το θεωρούμε κατασκεύασμα της φαντασίας των σεναριογράφων (και μάλιστα επιτηδευμένα ωφελιμιστικό...). Και τα δύο με ποιόν τρόπο θα τα συνδυάσουμε, μπορείς να μου εξηγήσεις;
Nanina Zola μην βγάζεις το πολεμικο τόμαχοκ, οι προθέσεις μου είναι άκρως ειρηνικές :-)Επεξηγώ παραπάνω: Άνδρες ήταν αυτοί που καθόριζαν το τι προβάλλεται και το πως προβάλλεται και ότι παρότι υπήρχαν κάποια τέτοια ερεθίσματα, απ' την κοινωνία της εποχής -εντούτοις- η οπτική των δημιουργών, διά μέσου των αντιλήψεών τους, ήταν ελλιπής, σχηματική, biased και ενίσχυε συγκεκριμένα πρότυπα. Ήτοι τα πράγματα δεν ήταν άσπρο ή μαύρο, μεν, ...αλλά και το να φτάσουμε να πούμε ότι οι εταιρείες και οι δημοφιλείς ταινίες -απλά μωρέ- παρουσίαζαν την μία και μοναδικά αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα της εποχής, μου φαίνεται εσφαλμένο. (Η μάνα μου, όχι εγώ, που έζησε εκείνη την εποχή, έφριττε ενίοτε με κανονικοποίηση και ηδονοποίηση της σφαλιάρας, αλλά και άλλων πραγμάτων, που τα θεωρούσε simply put: μπαρούφες μυθοπλασίας προς τέρψη κάποιων).Μην ανησυχείς, όμως, κι εγώ διασκεδάζω με το Τζένη, Τζένη, αν και το δεσποινίς διευθυντής είναι σαφώς πιο classy (και επίσης παρουσιάζει ενδιαφέρον για ανάλυση έμφυλων ρόλων).________Μία παρένθεση για τους “δύο ξένους”, που ανέφερε ο ξάδερφος, αφορά το (1 και μοναδικό) κομμένο επεισόδιο της σειρά, το οποίο βρίσκει κανείς, βέβαια, στο youtube. O κος Μαρκοράς, το λοιπόν, έχει βάλει ένα μικρό πανέμορφο κοριτσάκι (ανιψιά γειτόνισσάς του ή κάτι τέτοιο), δίνοντάς του χρηματικό αντίτιμο, να πάρει τηλέφωνο όχι μία φορά, αλλά δυο και τρεις, καθ’ όλη την διάρκεια του επεισοδίου την κα Κουντουράτου, και να της πει, με την χαριτωμένη παιδική της φωνούλα ότι είναι "μεγάλη πουτάνα" ...Nice.Εσείς τι λέτε;
Δεν σου κρύβω ότι χαμογέλασα με τη διάθεση του σχολίου σου, και σαφώς με το τελευταίο σημείο.Απαντώ στην ερώτησή σου : Έχω να πω ότι είναι ηθογραφικό στοιχείο σε αμφότερες τις περιπτώσεις. (Σε κάλυψα, πιστεύω)Αναφορικά με τα παραπάνω σημεία σου, κανείς δεν ισχυρίστηκε ότι παρουσιάζει τη μία και αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα της εποχής. Είπαμε ότι ήταν ένα ηθογραφικό στοιχείο της εποχής - και ήταν. Αν η κριτική σου επικεντρώνεται στην απλοϊκότητα, την ευκολία, την απουσία εμβάθυνσης, την πεζότητα και την χαζοχαρούμενη οπτική που ομολογουμένως διαπότιζαν μέχρι το κόκκαλο τις εμπορικές ταινίες του Φίνου και των παρακείμενων εταιριών, δεν θα μπορούσες να με βρεις περισσότερο σύμφωνη. Έτερον εκάτερον.Επιπρόσθετα. Κανείς δεν ισχυρίστηκε ότι οι γυναίκες στην Ελλάδα εκείνη την εποχή γουστάρανε ξύλο από τους άνδρες τους. ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΔΕΝ ΓΟΥΣΤΑΡΑΝΕ (ανατολίτισσες ήταν σαφώς, αλλά όχι και μέχρι αυτού του σημείου!). Παρόλα αυτά, εννοείται ότι ένας μπρουτάλ άνδρας, που δεν κωλώνει να σηκώσει και χέρι καμιά φορά προκειμένου να επιβληθεί, εθεωρείτο μακράν πιο ελκυστικός, από αυτές τις ίδιες γυναίκες που - επαναλαμβάνω - ΔΕΝ ΓΟΥΣΤΑΡΑΝΕ ΝΑ ΤΡΩΝΕ ΞΥΛΟ από τους άνδρες τους. Σου διαφεύγει ότι μπορεί κάλλιστα να βρίσκεις μια συμπεριφορά αφροδισιακή, και παρόλα αυτά να μην την επιθυμείς ή (ακόμα συχνότερο) όταν τη βιώνεις στο ρεαλισμό της εσύ ο ίδιος να την βρίσκεις το ακριβώς αντίθετο, δηλαδή τελείως αποκρουστική. Πάλι, έτερον εκάτερον, λοιπόν. Άλλωστε, χωρίς να έχω ζήσει εκείνη την εποχή βέβαια και άρα αυθαιρετώντας ίσως σε μεγάλο βαθμό, προσωπικά αν με ρωτάς, πιστεύω ότι το αφροδισιακό της εν λόγω συμπεριφοράς στην γυναικεία αντίληψη των Ελληνίδων του '60 εστιαζόταν στο αντίστοιχο ύφος του άνδρα και όχι σε αυτή καθ'αυτήν την πρακτική εφαρμογή της συμπεριφοράς. Αποτελούσε δηλαδή στυλιστικό/φορμαλιστικό στοιχείο περισσότερο (το αφροδισιακό του πράγματος εννοώ, δεν υπονοώ ότι το ξύλο δεν ήταν διαδεδομένη πρακτική άνδρα προς γυναίκα). Η υπόνοια της υπόσχεσης άλλων στοιχείων που εκλαμβανόταν δια της προς συζήτησιν ανδρικής συμπεριφοράς θαρρώ πως ήταν που ενίσχυε την ελκτικότητά της, παρά η διάθεση και η ανοιχτότητα των γυναικών να υποστούν αυτή την συμπεριφορά. Ελπίζω να έγινα κατανοητή. (εμένα η μάνα μου δεν είναι εκείνης της εποχής, αλλά η μία γιαγιά μου, δεκαετία του '50 πήρε διαζύγιο από τον βιολογικό παππού μου επειδή την έδερνε, δεχόμενη να υποστεί τα μύρια όσα, ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ κατακραυγή από την κοινωνία που, εκτός από το βαρύ ψυχολογικό σκέλος της υπόθεσης, είχε ακόμα βαρύτερο αντίκτυπο σε ζωτικές πρακτικότητες, συγκεκριμένα έφυγε από το σπίτι με 2 μωρά παραμάσχαλα, άνεργη, απένταρη, με όλη την κοινωνία απέναντί της να την αποκαλεί πουτάνα επειδή εγκατέλειψε τον άντρα της, μέχρι και η ίδια η πατρική της οικογένεια την έδιωξε... χαμός! Άσχετο με το θέμα μας αλλά η ιστορία της δικής μου γιαγιάς ευτυχώς έχει happy end : τα κατάφερε, επιβίωσε, πήρε άλλον άντρα, αυτή τη φορά καλοπαντρεύτηκε και ευτύχησε!)
...αυτό δήλωσε ΜΙΑ Αλγερινή... ΜΙΑ, ρε φίλε!!! Το ίδιο μπορεί να (έχει) δηλώσει και ΜΙΑ Γερμανίδα, απλώς δεν είναι είδηση. Που μπορεί και να ήταν, στο βαθμό που το βίτσιο του καθενός απασχολεί την επικαιρότητα.
Μερικοί έχετε προφανή αδυναμία να διαβάσετε ακόμα και 10 σειρές άρθρο. "..το 60% των γυναικών στην Αλγερία θεωρούν ότι ο σύζυγός τους έχει το δικαίωμα να τις χτυπά, ενώ μόνο κατά τη διάρκεια του 2016 κακοποιήθηκαν περισσότερες από 8.000 γυναίκες". ΜΗΑ ΓΑΙΡΜΑΝΗDA
Ο άλλος δεν μπορεί να διαβάσει πέντε σειρές στα ελληνικά....και αν ανατρέξει κανείς στα παλαιότερα σχόλιά του θα καταλάβει και που τοποθετείται πολιτικά.Καμία έκπληξη βέβαια. =====
Αυτό κατάλαβατε; συγχαρητηρια!!! ΜΙΑ δήλωσε ότι αν ο άντρας δεν χτυπά δεν είναι άντρας και αυτό την κάνει ευτυχισμένη. Επαναλαμβάνω, διότι η πνευματική δυσκοιλιότητα εξελίσσετε σε μάστιγα!!! Πάμε πάλι: ΜΙΑ δήλωσε ότι αν ο άντρας δεν χτυπάει δεν είναι άντρας! Δεν αναφέρθηκα στο τι (κακώς, κατά τη γνώμη μου) πιστεύουν οι Αλγερινές!!! Οι υπόλοιπες, μικροί μου Αϊνστάιν, θεωρούν ότι ο άντρας ΕΧΕΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ να τις χτυπά! ΟΧΙ ΟΤΙ ΤΟΥΣ ΑΡΕΣΕΙ!!! Το ίδιο άρθρο διαβάσαμε όλοι!!! Απλώς κάποιοι έχουν ανδυναμία να διαβάσουν κι άλλοι να καταλάβουν!!! Λοιπόν, αρχηγούλη, η σχέση μου με τα ελληνικά είναι προσωπική μου υπόθεση, δεν σε αφορά!!! Όσο για τα υπόλοιπα σχόλιά μου, τα βλέπεις αλλά απάντηση δεν έχεις δώσει πουθενά!!! Στρίβεις διακριτικά!!!
Να μην παραλείψουμε βεβαίως και τους εντελώς μπούφους που πίσω από τα λόγια της κυρίας θα δουν τις συνέπειες της ιμπεριαλιστικής αμερικανικής πολιτικής στη Μέση Ανατολή.
Οι υπέρμαχοι του δικαιώματος στην ένδυση και τη θρησκευτική ελευθερία είναι τόσο βλάκες που μπορεί να βγουν τώρα και να υπερασπιστούν το δικαίωμα στην ελευθερία του λόγου. Τους έχω ικανούς.
Μιας που ανέφερες το θέμα της ένδυσης, δεν αντέχω να μην το πω: Όσοι υποστηρίζουν ότι η χρήση της χιτζάμπ δεν είναι καταπιεστική, αφού πολλές γυναίκες την επιλέγουν συνειδητά και υπερασπίζονται με πάθος την επιλογή τους, τι έχουν να πουν εν προκειμένω; Μήπως και το ξύλο είναι αποδεκτή πρακτική αν μια γυναίκα την "επιλέγει συνειδητά"; Ή μήπως πρέπει να λαμβάνουμε υπ' όψιν το περιβάλλον και τις κοινωνικές πιέσεις;
Αγαπητή Iris η "συνειδητή επιλογή" είναι ουσιαστικά η κατήχηση και η προπαγάνδα που έχει υποστεί κάποιος από το περιβάλλον του. Κάτι που, ακόμα και αν το δεχτούμε με την αιτιολογία "είναι η κουλτούρα", δεν μπορεί να λειτουργεί σαν δικαιολογία για καταπάτηση αστικών δικαιωμάτων σε σύγχρονες δυτικές χώρες.