Nanina Zola μην βγάζεις το πολεμικο τόμαχοκ, οι προθέσεις μου είναι άκρως ειρηνικές :-)Επεξηγώ παραπάνω: Άνδρες ήταν αυτοί που καθόριζαν το τι προβάλλεται και το πως προβάλλεται και ότι παρότι υπήρχαν κάποια τέτοια ερεθίσματα, απ' την κοινωνία της εποχής -εντούτοις- η οπτική των δημιουργών, διά μέσου των αντιλήψεών τους, ήταν ελλιπής, σχηματική, biased και ενίσχυε συγκεκριμένα πρότυπα. Ήτοι τα πράγματα δεν ήταν άσπρο ή μαύρο, μεν, ...αλλά και το να φτάσουμε να πούμε ότι οι εταιρείες και οι δημοφιλείς ταινίες -απλά μωρέ- παρουσίαζαν την μία και μοναδικά αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα της εποχής, μου φαίνεται εσφαλμένο. (Η μάνα μου, όχι εγώ, που έζησε εκείνη την εποχή, έφριττε ενίοτε με κανονικοποίηση και ηδονοποίηση της σφαλιάρας, αλλά και άλλων πραγμάτων, που τα θεωρούσε simply put: μπαρούφες μυθοπλασίας προς τέρψη κάποιων).Μην ανησυχείς, όμως, κι εγώ διασκεδάζω με το Τζένη, Τζένη, αν και το δεσποινίς διευθυντής είναι σαφώς πιο classy (και επίσης παρουσιάζει ενδιαφέρον για ανάλυση έμφυλων ρόλων).________Μία παρένθεση για τους “δύο ξένους”, που ανέφερε ο ξάδερφος, αφορά το (1 και μοναδικό) κομμένο επεισόδιο της σειρά, το οποίο βρίσκει κανείς, βέβαια, στο youtube. O κος Μαρκοράς, το λοιπόν, έχει βάλει ένα μικρό πανέμορφο κοριτσάκι (ανιψιά γειτόνισσάς του ή κάτι τέτοιο), δίνοντάς του χρηματικό αντίτιμο, να πάρει τηλέφωνο όχι μία φορά, αλλά δυο και τρεις, καθ’ όλη την διάρκεια του επεισοδίου την κα Κουντουράτου, και να της πει, με την χαριτωμένη παιδική της φωνούλα ότι είναι "μεγάλη πουτάνα" ...Nice.Εσείς τι λέτε;