ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θα το πω όπως το νιώθω. Κατέληξα στο συμπέρασμα, πως την πρωην μου την ερωτεύτηκα τρελά και την αγάπησα πολύ βαθιά. 3 χρόνια μετά ακόμα την αγαπώ και δεν νιώθω καθόλου καλά με την μοναξιά μου. Θα μου πείτε πες της το. 3 χρόνια δεν έχω κόψει την επαφή μαζί της. Τη θυμάμαι σε γενέθλια, σε γιορτές, επιδιώκω να έχω επαφή τηλεφωνική ή με μηνύματα και μέχρι και δώρα της στέλνω στη γιορτή της και στα γενέθλιά της (μικρά). Φυσικά δεν είναι χαζή, φυσικά έχει καταλάβει, πως ακόμα την σκέφτομαι και τη θέλω. Και φυσικά δεν τη νοιάζει. Για να καταλάβετε την ξεφτίλα μου, δεν παίρνει καν τηλέφωνο για να ευχαριστήσει πχ για κάτι που της έστειλα, αλλά στέλνει ένα τυπικό μήνυμα. Τα γενέθλιά μου δεν τα έχει θυμηθεί 3 χρόνια.Το αποκορύφωμα ήρθε πρωτοχρονιά. Εστειλε κατα λάθος μήνυμα στην αδερφή μου (που πήγαινε σε φίλη της) και όταν κατάλαβε το λάθος της αντάλαξε μηνύματα με την αδερφή μου, αλλά σε εμένα δεν έστειλε ούτε για καλή χρονιά. Μην φανταστείτε πως την χώρισα εγώ, την απάτησα ή οτιδήποτε. Εκείνη με χώρισε. Νιώθω σαν μαλάκας 3 χρόνια. Δεν μπορώ να βγω απο αυτό το αδιέξοδο. Να την σκέφτομαι, να τη θέλω και να έχω τόσο θυμό απέναντί της για τον τρόπο που μου φέρθηκε και μου φέρεται και να μην μπορώ να την στείλω στο διάολο. Δεν ξέρω τί συμβαίνει με εμένα, αλλά δεν νιώθω καθόλου καλά. Καθόλου. Δεν έχω αισθήματα για άλλες γυναίκες, δεν νιώθω παρα μια τεράστια απογοήτευση 3 χρόνια τωρα. Και εχω διαβάσει ψυχολογία και έπρεπε να έχω περάσει όλα τα στάδια της απώλειας και να έχω προχωρήσει με τη ζωή μου, αλλά νιώθω πως κάνω κύκλους συνεχώς. Και αυτός ο θυμός και η απέραντη απογοήτευση δεν λέει να κοπάσει. Δεν ξέρω πια τί να κάνω.