Gardens Speak

«Ούτε οι νεκροί δεν θα 'ναι ασφαλείς από τον εχθρό, εάν αυτός νικήσει.»
Walter Benjamin

Υπάρχουν σπίτια στη Συρία που κρύβουν τάφους στους κήπους τους. Εκεί, στις πίσω αυλές, και όχι στα δημόσια νεκροταφεία, συχνά δίχως καμία επιτύμβια στήλη αλλά, αντίθετα, καλά κρυμμένοι κάτω από το χώμα, είναι ασφαλείς οι αγαπημένοι νεκροί, εκείνοι που σκοτώθηκαν στις πρώτες μαζικές αντικυβερνητικές διαδηλώσεις του 2011-13. Επειδή, όμως, ακόμη και οι κηδείες στοχοποιούνταν από το καθεστώς, μόνο εάν έθαβαν τους νεκρούς τους κατ' οίκον παράμεναν ασφαλείς και οι ζωντανοί – οι γονείς, οι σύντροφοι, οι συγγενείς, οι φίλοι και οι συναγωνιστές τους.

Το Gardens Speak (Οι κήποι μιλούν) σας καλεί να αφουγκραστείτε τις αληθινές ιστορίες δέκα νεκρών Σύριων πολιτών, μέσω των αφηγήσεων που κατέθεσαν οι συγγενείς και οι φίλοι τους και μέσω των ηχητικών ντοκουμέντων που καταγράφηκαν λίγο πριν σκοτωθούν.

Οι ιστορίες δέκα ανδρών και γυναικών που σκοτώθηκαν στη Συρία το 2011-13, κατά τη διάρκεια, δηλαδή, των πρώτων ετών της εξέγερσης μας μιλούν για τα όνειρα, τους φόβους και τους αγώνες τους. Την ιστορία τους, εκείνη που μένει άγνωστη και άφατη, φέρνει στο φως η πολυβραβευμένη Λιβανέζα καλλιτέχνης, κάτοχος του Total Theatre Innovation Award και του Arches Brick Award. Όπως επισημαίνει η ίδια, «ο θρήνος μπορεί να κινητοποιήσει τις συνειδήσεις ενάντια στους καταπιεστές. Η εξιστόρηση της ζωής και του θανάτου των δέκα αυτών μαρτύρων μπορεί να γίνει μια πράξη αντίστασης κατά της προσπάθειας του καθεστώτος να εξανδραποδίσει ακόμη και τους νεκρούς.»

Μόλις δέκα θεατές κάθε φορά γίνονται οι μύστες αυτού του τελετουργικού μνήμης και καλούνται να εμπλακούν, ψυχή τε και σώματι, πολιτικά και συναισθηματικά, σκύβοντας πάνω από τους «τάφους» των δέκα θυμάτων ενός καθεστώτος καταπίεσης.

Η περφόρμανς είναι στα αγγλικά (χωρίς ελληνική μετάφραση).

Η δράση πραγματοποιείται σε μη θεατρικό χώρο ο οποίος δεν είναι προσβάσιμος σε ανθρώπους με κινητικές δυσκολίες.