Ο Ρομπέρτο έχει χάσει την εμπιστοσύνη του στη ζωή προ πολλού. Ο τρόπος που τον υποδύεται ο Ρικάρντο Νταρίν, ο μεγαλύτερος ηθοποιός της Αργεντινής, είναι άμεσος και καθηλωτικός: χωρίς να προδίδει την βαθιά πίκρα της ορφάνιας του, τη σκληρότητα και την αντικοινωνική του συμπεριφορά, αφήνει να διακριθεί η "ευγένεια και η λύπη", όπως του επισημαίνει η Μαρί, η γυναίκα που επιμένει να τον αγαπά και να του το δείχνει, παρά τη συνεχή απόρριψη των αισθημάτων της απο τον γκρινιάρη, μονόχνωτο μικρέμπορο. Ο Κινέζος επισκέπτης, ξένος προς την πραγματικότητα, ανήμπορος να συνεννοηθεί έστω και στα βασικά, ένας εξωγήινος σε μια μικρή γειτονιά της Αργεντινής, γίνεται αναπάντεχος καταλύτης, σε μια ιστορία που αναπτύσσεται σιγά και πειστικά, για να εξελιχθεί σε μια πρώτης τάξης παραβολή για την όψιμη δεύτερη ευκαιρία στη ζωή ενός παραιτημένου. Η ταινία βασίζεται σε μια απίστευτη πραγματική ιστορία- αυτή που περιγράφει ο τίτλος. Θα μπορούσε να είναι κωμωδία, αλλά το μαύρο χιούμορ του περιστατικού (ένα fait divers που περνάει στα ψιλά των εφημερίδων και διασκεδάζει τον αναγνώστη ως εξωτικό και λίγο παραμυθένιο γεγονός) δε σκιάζει τη βασική αποστολή του σκηνοθέτη Σεμπάστιαν Μπόρεσταϊν, δηλαδή να δικαιολογήσει τη συνειδητοποίηση των χαμένων ευκαιριών και την σιωπηλή καταβύθιση στη μοναξιά ενός ανθρώπου που μόνο αφού εξαντλήσει τις λιγοστές επιλογές του θα κατανοήσει τον παραλογισμό της ζωής και θα ενδώσει στο πιο απλό λόγο ύπαρξης: την αγάπη και την αποδοχή της.