Στον πολύχρωμο και πολυδιάστατο κόσμο της ζωγραφικής, η έκθεση "Περί ζωγραφικής" αναδεικνύει πέντε απόφοιτους της Σχολής Καλών Τεχνών Αθήνας, οι οποίοι αφοσιώνονται στην εξερεύνηση της τέχνης μέσα από κλασικές ζωγραφικές προσεγγίσεις. Καθιστώντας την αναμέτρηση με τους πατέρες της αναγέννησης και του μοντερνισμού έναν ενοποιητικό μίτο της δημιουργικής τους πορείας, διαμορφώνουν έναν καίριο και συνάμα σύγχρονο διάλογο με την ιστορία της τέχνης.

 

Κάθε έργο φέρνει στην επιφάνεια τον αναζητητικό πνευματισμό των ζωγράφων και την αιώνια σχέση του δημιουργού με την απόδοση του φωτός - σκιάς. Μέσα από το παιχνίδι αντιθέσεων, η ζωγραφική τους φαίνεται να αναδεικνύει τη δύναμη της αισθητικής τους αντίληψης και της τεχνικής τους επιδεξιότητας. Κάθε πινελιά λοιπόν, αντιπροσωπεύει ένα κεφάλαιο στην εκφραστική τους τέχνη και σηματοδοτεί μια πορεία σκέψης, αναπαραγωγής συναισθημάτων και τέρψεων της ψυχής.

 

Η αποστολή των εικαστικών αυτών προσωπικοτήτων, δεν περιορίζεται στην  αναπαραγωγή ιστορικών μοτίβων. Αντίθετα, μέσα από τη συνεχή αναζήτηση, εκφράζουν τη δική τους μοναδική συνεισφορά στο σύγχρονο εικαστικό γίγνεσθαι. Με καθαρότητα στη ματιά και πάθος στο χέρι, δημιουργούν έργα που κινούνται μεταξύ της παράδοσης και της καινοτομίας. Η κοινή συνιστώσα της έκθεσης δεν είναι μόνο η αγάπη για την ζωγραφική του υψηλού, αλλά και η αγάπη για καλαισθητικές ποιότητες. Άλλωστε, η ύστατη στιγμή του δέους που τέρπει τον θεατή μπροστά στο οπτικό ερέθισμα ενός έργου τέχνης, είναι το σύμπλεγμα ενός σφουμάτο, μιας λαζούρας ή μιας παχιάς πινελιάς, πάνω στην επιφάνεια του καμβά, όταν αυτά λειτουργούν εναρμονισμένα.

 

Με μικτές τεχνικές και τα μέσα της χαρακτικής η Αγγελική Αντωνέα αιχμαλωτίζει το τερνερικό ηλιοβασίλεμα μέσα στο ελληνικό τοπίο, ταυτόχρονα ο Αντρέας Βεντούρης φωτίζει ελαφρώς στιγμιότυπα της Αθήνας, των σταθμών των τρένων ή μιας καθημερινότητας που συναντάμε πλάι στην παλιά αγορά. Ο Φίλιππος Κούτρικας συλλαμβάνει με τρομακτική ειλικρίνεια τον εσωτερικό ψυχισμό των πορτρέτων του, ενώ η επιδέξια Irina Kouzmenko μιλά, μέσα από ποικίλες αναφορές, για τον ζωτικό χώρο του ύπνου, αναδεικνύοντας ευάλωτες στιγμές που συμβάλλουν στην διαμόρφωση του «Εγώ». Τέλος, ο Γιώργος Λουλούδης μας μεταφέρει σε μυσταγωγικά, μοναχικά τοπία προσφέροντας μια μοναδική και απόκοσμη εμπειρία, μιας γρήγορης, φευγαλέας στιγμής με σκοπό να απαθανατίσει την εντύπωση της κίνησης.

 

Τελευταίο αξίζει να σημειώσω, ότι στον κόσμο της ζωγραφικής, η αναζήτηση της ομορφιάς, η ανακάλυψη της αλήθειας και η εξερεύνηση της ανθρώπινης ψυχής είναι απαραίτητες. Μέσα από την έκθεση "Περί ζωγραφικής", οι πέντε αυτοί εικαστικοί, με περίσσια αγάπη, δέος και τεχνική αρτιότητα διαμορφώνουν το μέλλον της ζωγραφικής στο σήμερα, φωτίζοντας όλα εκείνα τα σημεία που στοιχειοθετούν τον κλάδο της, εν γένει.