ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
20.11.2013 | 23:10

Προς τις κάπως μεγαλύτερες (30-35)

Οι 9 στους 10 άντρες θα σου πουν για τις Ελληνίδες πως (συγκριτικά με τις ξένες) δεν «το έχουν» με το φλερτ, τις σχέσεις ακόμα και το σεξ. Είναι δυσπρόσιτες, υπερσυντηρητικές, υπερβολικά απαιτητικές, αντιδρούν άγαρμπα και ενίοτε επιθετικά. Ακόμα και αν γουστάρουν θεωρούν πως «πρέπει» να απορρίψουν είτε για να αισθανθούν επιθυμητές, είτε για να μην θεωρηθούν εύκολες, είτε, είτε, είτε… και περιμένουν από τον άντρα να επανέλθει και να «διεκδικήσει». Μέχρι εδώ ΟΚ, δεν το κρίνω, μαγκιά τους. Άλλωστε, φταίμε και εμείς.Αναρωτιέμαι όμως:Πως αισθάνεται μια γυναίκα που συνήθισε να απορρίπτει εύκολα ακόμα και τις «καλές περιπτώσεις» (περιμένοντας και εγώ δεν ξέρω τι) όταν στα 30 – 35 οι ευκαιρίες έχουν πια στερέψει;Πως αισθάνεται βλέποντας όσους κάποτε απέρριψε, να προχωρούν σε σοβαρές, υγιείς σχέσεις ή και γάμους με άλλες κοπέλες, ίσως νεότερες, ίσως πιο εμφανίσιμες, ίσως πιο μορφωμένες κλπ;Πως αισθάνεται όταν συνειδητοποιεί πως πρίγκιπες δεν υπάρχουν και ότι η ζωή από τη φύση της είναι συμβιβασμός; Πως αισθάνεται «καταλήγοντας» με κάποιον πολύ χειρότερο όσων έχει απορρίψει (κατά δική της ομολογία) γιατί μόνο αυτός υπάρχει πλέον;Πως αισθάνεται αντιμετωπίζοντας το ενδεχόμενο να μείνει μόνη; Χωρίς δική της οικογένειαΠως αισθάνεται κοιτώντας πίσω στη χαμένη (για το τίποτα) νιότη της; Ευχαριστώ για το χρόνο σαςΆντρας 40ΥΓ. Παρακαλώ μην θεωρήσετε τις απορίες μου κακοπροαίρετες και «σεξιστικές». Απλά δεν κατάφερα ποτέ να «μπω» στο μυαλό της μέσης Ελληνίδας.Εξακολουθώ να προσπαθώ.
6
 
 
 
 
σχόλια
Παρουσιάζεις τις <<άλλες κοπέλες, ίσως νεότερες, ίσως πιο εμφανίσιμες>>που τελικά παντρεύονται οι άντρες ως σούπερ-τυχερές.Αν είναι έτσι τότε γιατί τα διαζύγια πέφτουν σαν το χαλάζι και 9 στα 10 διαζύγια τα ζητάνε οι γυναίκες?Μήπως λοιπόν ο λόγος που η <<νεότερη>> γυναίκα ζητάει μετά από λίγα χρόνια διαζύγιο από τον άντρα είναι ο ίδιος λόγος για τον οποίο η <<κάπως μεγαλύτερη>> τον είχε απορρίψει χρόνια πριν?ΥΓ Το ποιος είναι αυτό ο λόγος είναι άλλο ζήτημα και έχει να κάνει με το χαρακτήρα και τη συμπεριφορά του άντρα.
Φιλε μου, λες "Δεν είναι τυχαίο που η μισανδρία είναι ιδιαίτερα αυξημένη σε έναν μεγάλο αριθμό γυναικών σε αυτές τις ηλικίες.". Δε θα διαφωνήσω. Σε πολλές περιπτώσεις οι μεγαλοκοπέλες είναι πολύ ιδιότροπες, με μη ευγενικές συμπεριφορές, και ενίοτε αναρωτιέμαι αν θέλουν να πληγώσουν επίτηδες τα αρσενικά - εκδικούμενες; Πάντως, οι 45+ αλλάζουν ρότα, καταλαβαίνουν (σε πολλές περιπτώσεις) την αξία την ανδρικής δύναμης και προστασίας (την οποία πολεμούσαν ίσως;) και είναι μεστές θηλυκότητας, εκτιμούν πιά τον άνδρα. Αλλο αν το τραίνο σε πολλές περιπτώσεις έχει προ πολλού φύγει...
Το ενδεχόμενο μια γυναίκα να επιλέξει τελικά να γίνει ανύπαντρη μητέρα, να μείνει μόνη της με το παιδί της και από κει και πέρα να έχει μία προσωπική ζωή, αλλά σε πιο χαλαρό επίπεδο χωρίς να παντρευτεί, δεν σας έχει περάσει ποτέ από το μυαλό;Είναι κάτι που επιλέγουν όλο και πρισσότερες γυναίκες.Όσο για τις <<νεότερες, ίσως πιο εμφανίσιμες, ίσως πιο μορφωμένες >> που κάνουν << σοβαρές, υγιείς σχέσεις ή και γάμους>> περιμένετε λίγα χρόνια: ίσως αυτές οι ίδιες <<τυχερές>> που την ημέρα του γάμου τους χαίρονται που αποκαταστάθηκαν, ζητήσουν σε λίγα χρόνια ένα ωραιότατο διαζύγιο.Και κάτι ακόμα:Οι ερωτήσεις σας δεν είναι σεξιστικές.Το ότι όμως έχετε βάλει ως τίτλο στο κείμενο ΠΡΟΣ ΤΙΣ ΚΑΠΩΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΕΣ(30-35)ενώ εσείς είστε 40, ναι δηλώνει σεξισμό.Και μην βιαστήτε να μου απαντήσετε ότι ο άντρας μπορεί να κάνει παιδιά μέχρι τα 100 ενώ η γυναίκα όχι, γιατί θα σας απαντήσω ότι ο άντρας ζει περίπυ 10 χρόνια λιγότερο από τη γυναίκα και υπάρχουν γύρω μας πολλά ορφανά 20 χρονών, επειδή κάποιος θυμήθηκε να γίνει πατέρας στα 50 του. Γυναίκα, ετών 27
Νομιζω οτι το νοημα δεν ειναι να τα 'χωσουμε' στις γυναίκες που ήταν λιγο χίπισσες στα ερωτικά, και δίνονταν χωρίς αύριο, ή ήταν δύσκολες στα γούστα τους ή δε μπορεσαν να ταιριάξουν με κανενα. Κάποιος λόγος θα υπήρχε. Θεωρώ ότι οι λόγοι που δε μπορούμε (αντρες- γυναικες) να τα βρούμε σε γαμο με κάποιο συντροφο, είναι είτε επιλογή (π.χ αρνουμαι να μπω στις θυσίες ενος γαμου, και επιλεγω το δικο μου εγωϊστικό και ηδονιστικό τρόπο ζωης) είτε ψυχολογικά προβλήματα. Στη δευτερη περίπτωση, ας απευθυνθούν -όσοι έχουν τα κοτσια!- σε κάποιον ειδικό. Βοηθαει.
Κατερίνα, ίσως εκεί στα ξένα που ζείς να είναι ευκολότερο για σένα να συναντήσεις τον έρωτα. Αλήθεια σε ποιά χώρα μένεις;Εννοώ ότι οι σχέσεις με Ελληνες δεν είναι το ίδιο με τις σχέσεις με ξένους. Ορισμενους απο μας, μάς τραβάει το αλλοδαπό, μάς ελκύει αυτη η διαφορά κουλτούρας. Μήπως όμως είναι και η απουσία συνεννόησης (κοινής πολιτισμικής βάσης) που μας εκλύει; Η έλλειψη εν τω βαθει επικοινωνίας, με εναν άνθρωπο εξ ορισμού πολύ διαφορετικό απο μας; με ενδιαφερει η γνωμη σου.
Scroll to top icon