Συμφωνώ απόλυτα με το σχόλιό σου.Να προσθέσω, απευθυνόμενη στο άτομο που έκανε την εξομολόγηση, ότι είναι στην ευθύνη του να καταλάβει τι συμβαίνει στο σκύλο του. Κι εγώ ως πρόβλημα ψυχολογικό-συμπεριφοράς θα το αντιμετώπιζα αρχικά και θα δοκίμαζα όσα αναφέρει το Λεμόνι (το). Όμως, πάντα μπορεί να πρόκειται για πρόβλημα υγείας αδιάγνωστο. Εδώ έναν πονοκέφαλο έχεις και είσαι μέσα στα νεύρα. Πόσο μάλλον ένα σκυλάκι που δεν έχει τρόπο να εκφράσει τη δυσφορία του με λόγια. Ακόμη και στους ανθρώπους πολλά προβλήματα είναι αδιάγνωστα, για ένα σκυλάκι δε συνηθίζουμε να ξοδεύουμε πολλά χρήματα (πόσοι τους κάνουν αναλύσεις αίματος, ούρων, κτλ; Ενώ για τον εαυτό μας συνήθως δεν τα τσιγγουνευόμαστε.) πέρα από μια επίσκεψη στον/στην κτηνίατρο.Θέλει να εφιστήσεις την προσοχή σου να δεις τι του συμβαίνει και πώς μπορείς να το βοηθήσεις. Μην καταθέτεις τα όπλα. Κι αυτό το καημένο από σένα εξαρτάται (πλήρως).