Αυτός πραγματικά έχει ευθύνη. Η άποψή μου και στα 16 ήταν ίδια με την δική σου αλλά την απάντηση την πήρα μέσω συμμαθητριών μου με δύο έντονα περιστατικά: α) Η μία ήταν φίλη μου και όταν αποφάσισε να χωρίσουν αφού τα είχαν από τα 16 την ακολουθούσε σαν τρελός με το αυτοκίνητο ή της φώναζε στη μέση του δρόμου, άλλες φορές βέβαια την απειλούσε με αυτοκτονίες. Σκέψου ότι η εν λόγω κοπέλα είχε και οικογενειακά προβλήματα εκτός των άλλων, δεν σεβάστηκε κάτι. β) Μια άλλη περίπτωση ήταν ενός αγοριού έξω από το σχολείο να την τραβολογάει και να την σπρώχνει να μπει στ' αμάξι ενώ λογικά είχαν διαφωνία. Νομίζω ότι είχα δει το θέαμα με μια συμμαθήτρια και είχαμε παγώσει. Πιστεύω ότι σε τέτοιες ηλικίες εκμεταλλεύεσαι την απειρία της άλλης ή του άλλου, ενώ σε συνομήλικα άτομα ή λίγο μεγαλύτερα τρως πόρτα λόγω κομπλεξικής συμπεριφοράς. Φυσικά θα υπάρχουν και κάποιοι μοιραίοι έρωτες που γεννήθηκαν σε τέτοιες φάσεις, αλλά και πάλι πιστεύω ότι θα περίμεναν λίγο.