Όλοι μας καθημερινά νομίζω βιώνουμε αυτά τα στιγμιαία ερωτικά σκιρτήματα. Με κάποιον που κάθεται στην διπλανή θέση στο λεωφορείο, με τον υπάλληλο του περιπτέρου, με τον άνδρα που έβγαλε τον σκύλο του μία βόλτα στη βροχή!Απο κει και περα, θεωρώ πως είναι λιγο είτε στο χέρι μας, είτε στην προσωπική ανάγκη του καθενός το ποσο θα μεγιστοποιηθεί η όλη ιστορία στο μυαλό του.Δεν θέλω να υποβαθμισω το συναίσθημά σου, το εχω βιώσει εξάλλου στο παρελθόν! Το πιο όμορφο τελος της ιστορίας θα ήταν να τον βρεις και τα συναισθήματα να είναι αμοιβαία.Ίσως όμως πρέπει να αναρωτηθείς, σε παρακινεί προς ολη αυτή τη διαδικασία ο ανομολόγητος έρωτάς σου, ή μήπως αυτη η ιστορία ενδόμυχα αποκαθιστά άλλα κενά;Όπως και να χει, σου εύχομαι καλή τύχη σε αυτη σου την παραμυθένια αναζήτηση! :)