Μισό μισό. Ορθά κοφτά να το πούμε γιατί παρεισφρέουν παράξενες πολιτικές πρακτικές.Το εγώ αυτοκτονώ και κατηγορώ κάποιον άλλον είναι μια μορφή εκβιασμού. Στην Ινδία υπάρχουν πιο φτωχοί από τον περί ου ο λόγος φοιτητή και δεν αποπειρώνται να αυτοκτονήσουν κατηγορώντας άλλους.Γιατί δεν κατηγορεί όσους είναι υπέρ της αποδυνάμωσης (και συνεπαγόμενης φτωχοποίησης) της Δύσης; Γιατί δεν κατηγορεί τη μαμά και τον μπαμπά του για το DNA ή την κληρονομιαία περιουσία που του παρείχαν;Αυτό το "θα κρατήσω την αναπνοή μου μέχρι να πάθω κάτι" έχει θέση μόνο στον Αστερίξ. Να γίνει καλά ο νεαρός, να ζήσει ευτυχής και πλούσιος ή όπως αλλιώς επιθυμεί αλλά αυτό το "κατηγορώ" μέσα σε ένα πακέτο αποκομμένο από την πλήρη οπτική είναι απλά λάθος. Η πλήρης οπτική, κατά την ταπεινή μου άποψη με την οποία ο καθείς έχει δικαίωμα να διαφωνεί, είναι ότι σε ένα σύμπαν πεπερασμένων πόρων πρέπει να είσαι ανταγωνιστικός. Για τα προβλήματά του δεν φταίει ο Μακρόν και η Λεπέν, νομίζω εγώ. Φταίνε οι πολιτικές που κάνουν την Ευρώπη μη ανταγωνιστική. Και προφανώς αν ήταν πιο ανταγωνιστική θα ήταν σε βάρος των αναπτυσσόμενων οικονομιών.Αυτό ή το αποδέχεσαι καρτερικά διότι συμβάλλει σε ένα πιο δίκαιο σύμπαν (μανιχαϊστικά λένε κάποιοι) ή γίνεσαι πιο ανταγωνιστικός και τα τρως από τους αναπτυσσόμενους. Μονά-ζυγά δικά μας δεν πάει (σ.σ. και καλοί αριστεροί και επαρκώς πλούσιοι).