Νομίζω πως με το άγχος και την πίεση των πανελληνίων, λίγοι ειναι οι μαθητές που με καθαρό μυαλό μπορούν να επιλέξουν τη σχολή που και θα τους κρατήσει το ενδιαφέρον και θα τους οδηγήσει σε κάποιο επάγγελμα που πραγματικά τους ταιριάζει. Το φαινόμενο "δεν μου αρέσει η σχολή μου" το είδα αρκετά γύρω μου όταν ήμουν φοιτήτρια, ακόμα και από άτομα που πέρασαν στην πρώτη τους επιλογή. Ίσως δεν συνειδητοποιούσαν ότι η σχολή ειναι το μέσο που θα σε φέρει αύριο μεθαύριο στο να κανεις μια δουλειά που ταιριάζει στα ενδιαφέροντα και τις ικανότητες σου. Άμα έχεις ένα στόχο πιο εύκολα βρίσκεις τους τρόπους να δίνεις ουσία και να βρίσκεις ενδιαφέρον ακόμα και στα μαθήματα που μπορει εκ πρώτης όψεως να φαίνονται βαρετά.Δεν ξερω, ίσως το πρόβλημα ειναι ότι δεν ξέρουμε γιατι σπουδάζουμε. Για τη φοιτητική ζωή και το χαβαλέ (που ειναι καλοί λόγοι, δε λέω!) μόνο ή και γιατι οι σπουδές ειναι αυτό που χρειαζόμαστε για να κάνουμε μετά αυτά που θελουμε στον εργασιακό τομέα; Αν ξέρεις γιατι κανεις κάτι πιο δύσκολα χάνεις το ενδιαφέρον σου, νομίζω. Άρα το θέμα ειναι πώς φτάνει κανεις στο σημείο να ξέρει τι θέλει (ενώ παράλληλα διαβάζει βιολογία κατεύθυνσης Δευτέρα του Πάσχα γιατι οι πανελλήνιες πλησιάζουν).