Μία παρατήρηση μόνο. Για την Αρλέτα βέβαια δεν χρειάζονται σχόλια και ό,τι και να πει κανείς γι' αυτήν θα είναι λίγο. Απλά όσον αφορά το Romancero Gitano η ερμηνεία της Φαραντούρη είναι άπιαστη και αξεπέραστη. Μεγαλειώδης, επική, συναρπαστική· σε καθηλώνει και σε κάνει να ανατριχιάζεις. Το ίδιο και η ενορχήστρωση, κατά την άποψή μου, είναι απόλυτα ταιριαστή στο πνεύμα των τραγουδιών τουλάχιστον έτσι όπως το συνέλαβε ο Μίκης Θεοδωράκης και πιο πολύ πιο κοντά στο πνεύμα αυτό απ' ό,τι η ενορχήστρωση στην έκδοση του δίσκου με την Αρλέτα.