Α, οκέι, αυτό μου ακούγεται εντελώς διαφορετικό από εκείνο που έστειλες στην ερώτηση: Δεν είναι ότι απλώς πηγαινοέρχεστε μαζί και σε εκπαιδεύει, είναι ότι έχει αναπτυχθεί μεταξύ σας σχέση, κανονικότατα (το ότι αυτή η σχέση δεν είναι-τουλάχιστον ακόμα-ερωτική δεν έχει σημασία: έχετε ξεκινήσει να γνωρίζετε πραγματικά ο ένας τον άλλο). Μπορεί να μην είναι το ίδιο, προφανώς, με το να *είσασταν* μαζί, αλλά όμως κάτι είναι. Και από τις δύο πλευρές.Και εδώ το πράγμα αλλάζει. Διότι όντως μοιράζεστε πράγματα. Και αν αυτά που μοιράζεστε είναι πιό σημαντικά από εκείνα που αμφότεροι βρίσκετε στις σχέσεις σας, η ζωή θα βρει αργά η γρήγορα έναν τρόπο να σας φέρει αντιμέτωπους με το γεγονός, ό,τι και να κάνετε- εκτός αν φυσικά αποφασίσετε μία ωραία πρωϊα να κόψετε μαχαίρι κάθε είδους επικοινωνία. Είναι κρίμα να χαλάσετε τις σχέσεις σας, διότι αναλόγως με τους ανθρώπους που έχετε δίπλα σας μπορεί η ιστορία αυτή να αφήσει πίσω πληγωμένες καρδιές και συγκρούσεις, αλλά, κατ'εμέ είναι μεγαλύτερο κρίμα να κάνετε τις πάπιες. Μπορεί να καταλήξετε εραστές, μπορεί να καταλήξετε να βλαστημήσετε, μπορει (σας το εύχομαι), και, όπως λέει η Santinity να τα βρείτε χιαστί.Όπως και να έχει εγώ ψηφίζω: μιλήστε και ας φοβάστε.