Θυμαμαι ειχα παρει τον κολλητο μου να παμε να δουμε το Απο την Ακρη της Πολης. Τις κυνηγαγαμε αυτες τις ευκαιριες, πού αλλωστε να εβλεπες ταινια που να ειχε εστω μια σοβαρη γκει υποθεματικη εκεινα τα χρονια!, ηταν και το Beautiful Thing 2 χρονια πριν, σε τελειως αλλη φαση, αλλα ο Γιανναρης μιλουσε τη γλωσσα μας, ασχοληθηκε με θεματα που μονο ως παρατηρητες γνωριζαμε, εστω και μεσα απο τη ματια των μεταναστων.Ειχαμε ενθουσιαστει με αυτο που βλεπαμε, και, ακομα κι αν ο Σταθης Παπαδοπουλος εμοιαζε λιγο ξυλινος σε καποιες σκηνες, το παιξιμο του ειχε κατι το ωμο, το παζολινικο, που προσωπικα μου αρεσει παρα πολυ. Ειχαμε παει λοιπον με το φιλο μου σε καποιο σινεμα στην πλατεια Αμερικης και στο διαλειμμα καταλαβαμε οτι αναμεσα στους λιγοστους θεατες βρισκοταν κι αυτος, ο πρωταγωνιστης, φορουσε ενα μακρυ παλτο, ηταν μονος του - δε βρηκαμε το θαρρος να του μιλησουμε, ψαρωμενα πιτσιρικια τοτε, να του πουμε ενα μπραβο για την ερμηνεια του, σε μια ταινια ιστορικη για τον Ελληνικο Κινηματογραφο. Να ειναι καλα και να του ερθουν ολα οπως θελει!