#7 Δεν ξέρω αν θα σε βοηθησω αλλά έχω και εγω πρόβλημα, που μπορεί να "κρυφτεί" που είναι υγείας και χρόνιο και που αν δεν το ξέρεις δεν "φαινεται" παρα μόνο αν είσαι λίγο "υποψιασμένος". Όταν διαγνώστηκα (είναι νοσημα αυτοάνοσο) απεκτησα πακετο και τα σημάδια τα οποία δεν βρίσκονται σε εμφανες σημείο παρα μόνο εάν φοράω μαγιό μπικίνι. Λοιπόν μετα από κανένα χρόνο που το έκρυβα και εκλαιγα και ντρεπόμουν και φοραγα ολοσωμο γιατι δεν αντεχα να με κοιτανε, ξυπνησα ένα πρωι και είπα "άϊ σιχτιρ" και το είπα σε όλους...Αγορασα καινουριο μαγιο και δεν δίνω δεκάρα αν οι ουλές τρομαζουν τις κυράτσες. Ζηταω το ειδικό φαγητό που πρέπει να τρωω ακόμα και στα goodys (Χωρις μαρούλι παρακαλώ) το λεω σε όποιον γνωρίζω στην ψυχρα, κουβαλαω τα διαφορα που χρειάζομαι (πχ ΠΟΛΛΑ χαρτομαντιλα, μωρομαντιλα και καλυματα τουαλέτας) στην τσαντα μου και τα παιρνω μαζί μου. Αρνουμαι προσκλησεις γιατι έχει κόσμο και δεν ρισκάρω να αρρωστήσω ανοσοκατεσταλμενη (και τους το λεω) κλπ. Εκτος από γονεις και στενους φιλους το ξερουν πλέον οι πάντες. Τι άλλαξε? Τιποτα... Ουτε στην παραλία με κοιτάνε περίεργα, ούτε οι φιλοι μου κάνουν αδιάκριτες ερωτήσεις ούτε με απέρριψε κανενας επειδή εχω πρόβλημα. Για την ιστορία έχω νόσο του Κρον. Δεν χρειάζεται να ντρέπεσαι για αυτό που έχεις, βασικά είναι ένα από τα στοιχεία που σε κάνουν αυτό που είσαι.
