Αυτό που ζητάς Άρη, απαιτεί φορολογική συνείδηση. Είναι ο μόνος τρόπος να πληρώνει κάποιος τους φόρους του χωρίς ανάγκη κατασταλτικών μέτρων.Αλλά η φορολογική συνείδηση προϋποθέτει με τη σειρά της ένα τίμιο κράτος. Όταν ο πολίτης γνωρίζει ότι οι φόροι του θα καλύψουν ανάγκες δεν θα έχει αντίρρηση να πληρώσει γιατί τα χρήματα αυτά θα επιστρέψουν σε αυτόν με τη μορφή υπηρεσιών. Αντίθετα, όταν όλοι γνωρίζουν πως οι φόροι πάνε σε προσλήψεις ημέτερων, σε μισθούς κομματικών στελεχών και αντιμετωπίζονται ως κομματική λεία από τους εκάστοτε κυβερνώντες, όλοι θα προσπαθήσουν να αποφύγουν τη πληρωμή των φόρων τους. Κανείς δεν θα πληρώσει φόρους που μπορεί να αποφύγει όταν γνωρίζει ότι αυτοί χρηματοδοτούν εφάπαξ ακριβοπληρωμένων υπαλλήλων (όπως αυτών της Βουλής που ακόμα δεν έχει πειράξει κανείς) ή συντάξεις πενηντάρηδων του δημοσίου. Για αρχή θα έπρεπε ο μισθός στον δημόσιο τομέα να εξισωνόταν με αυτόν στον ιδιωτικό και βλέπουμε. Μέτρα όπως τουρίστες-φοροελεγκτές πέραν της αστειότητας του πράγματος είναι σαν ασπιρίνες σε καρκινοπαθείς. Θα βρεθεί τρόπος να απαξιώνονται-δωροδοκούνται-εκβιάζονται και τελικά να μη προσφέρουν τίποτα.