#4 Θα κάνω μία υπόθεση, και μπορεί να κάνω και λάθος (μάλλον σχεδόν ελπίζω να κάνω λάθος). Θεωρείς εαυτόν έξυπνη, διότι κάνεις το θεωρητικά αυτονόητο-πηγαίνεις στα μαθήματα και διαβάζεις- ενώ (ειδικά στο Ελληνικό πανεπιστήμιο) *δε σε υποχρεώνει κανείς*. Σαν να θέλεις να ακούσεις από κάπου ένα "μπράβο", και για την τετραπέρατη εξυπνάδα σου ακόμα, ότι βρίσκεις τρόπο να το κάνεις δίχως να "προκαλείς", σαν "αόρατο σφουγγάρι". Αυτό, είναι κάπως άσχημο, γιατί πρέπει να καταλάβεις ότι δεν πηγαίνεις ακόμα σχολείο, και, το να τελειώσεις μία σχολή είναι προσωπικός στόχος στη ζωή σου, δεν επιβάλλεται, δε θα έπρεπε να επιβάλλεται, δε σε κηνυγάει ο καθηγητής που μιλάει με τη μάνα σου κι ο σύλλογος γονέων και κηδεμόνων. Είναι κρίμα να διαβάζεις και να ασχολείσαι με τη σχολή σου εξαιτίας κάποιας ενδοβολικής αίσθησης ότι αυτό είναι το σωστό να κάνεις- και μάλιστα να λυσσάς όταν υποτίθεται πως οι άλλοι, που το κάνουν "λάθος" παίρνουν καλύτερους βαθμούς. Είναι κρίμα, διότι διαιωνίζεις τη σχολική ανοησία. Χάνεις το ουσιαστικό, αυθεντικό ενδιαφέρον για το αντικείμενό σου (και αν δεν έχεις τέτοιο ενδιαφέρον, την ευκαιρία να παρατήσεις τη σχολή και να κάνεις κάτι που το θέλεις πραγματικά, λίγες αν όχι καμία άλλες φορές θα έχεις τέτοια επιλογή στη ζωή σου), δεν ξέρεις-στην πραγματικότητα δεν ξέρεις αν θες να βοηθήσεις τους συμφοιτητές σου δίνοντάς τους σημειώσεις, και τρώγεσαι με τα ρούχα σου χωρίς λόγο, γιατι ανακαλύπτεις ότι, για δες, δε γίνεται να είμαι το "καλό παιδί" και να με σέβονται (όπως φαντάζομαι ότι είναι ο σεβασμός, δηλαδή να μου λένε "μπράβο" για την προσπάθειά μου, και να παίρνουν χειρότερους βαθμούς από μένα) ταυτόχρονα. Καταλαβαίνοντας αυτά, ελπίζω να μη σου κάθισαν βαριά, πρέπει να ξέρεις και το άλλο. Αν ο συμφοιτητής σου εμφανίζεται αδιάφορος, δε σημαίνει απαραίτητα ότι είναι. Μπορεί να επιλέγει ποιά μαθήματα του αρέσουνε, και να προσπαθεί να περνά "διαδικαστικά" τα υπόλοιπα, για να μη χάνει το χρόνο του. Μπορεί, γυρίζοντας σπίτι, να πατιέται στο διάβασμα. Μπορεί να είναι πιό έξυπνος από σένα (είναι πράγματι μία από τις πολλές περιπτώσεις). Μπορεί να έχει καλύτερες γνωριμίες από ανώτερα έτη/καθηγητές, και άρα πρόσβαση σε καλύτερες σημειώσεις/παλαιότερα θέματα. Μπορεί να έχει ταλέντο στην απάτη μέσω αντιγραφής. Ποτέ δεν ξέρεις. Επανέλαβέ το στον εαυτό σου, γιατί είναι αλήθεια: Δεν ξέρεις. Και οι άνθρωποι, πάρε το από σένα, πολλές φορές άλλο δείχουν και άλλο είναι. Εσύ κάνεις το αόρατο σφουγγάρι, ο άλλος τον αδιάφορο μάγκα. Στην πραγματικότητα εσύ είσαι το "καλό παιδί" που προσπαθεί να βγάλει το πανεπιστήμιο με μυαλά σχολείου, εκείνος μπορεί να είναι ο "γνωριμιάκιας" που ξέρει τί να διαβάσει και για πού, επειδή ο ξαδερφός του τελείωσε την ίδια σχολή πριν δυο χρόνια (χωρίς να σημαίνει απαραίτητα πως θέλει να εξαπατήσει, ή είναι χαζός). Σου ζητώ συγγνώμη αν ήμουν κατακριτική-μπορείς στη ζωή σου να είσαι η να μην είσαι το καλό παιδί, ή ό,τι άλλο θέλεις. Στόχος μου είναι να σε ταρακουνήσω λίγο, για να μην περάσεις τα καλύτερά σου χρόνια με ανούσιες αγωνίες. Είναι πολύ παραγωγικά για να τα σπαταλήσεις έτσι.
