Πολύ ωραία τα λες. Να προσθέσω και ολίγη sauce φιλοσοφίας: Όταν μιλάμε από τις καρδιές μας και βρίσκουμε κοινά στο συναίσθημα, μπορούμε να βρούμε σε κάθε άνθρωπο, αν όχι ένα άλλο μισό, ένα κομματάκι που μας λείπει. Όταν μπαίνει στη μέση η απολύτως προσωπική ανάγκη του καθενός, κανείς δεν είναι ίδιος με κανέναν, και πολλές φορές ακόμα και ο ίδιος ο εαυτός μας, μας μοιάζει ένας άγνωστος, και ακόμα και εχθρός. Το μυστικό δεν είναι να κάνουμε ή το ένα ή το άλλο, το μυστικό είναι να βρούμε εκείνη τη ρημάδα την κλωστή που ενώνει κάπως αυτά τα δύο...