Με αφορμή αυτό το σχόλιο, να σας πω μια σχετικά πρόσφατη εμπειρία μου: Έχοντας διαβάσει στην παιδική ηλικία κάποια βιβλία της Π.Δ. όπως Παραμύθι δίχως όνομα, τον καιρό του Βουλγαρκτόνου κ.α., την είχα καταχωρημένη στη συνείδησή μου ως μια από τις πιο αγαπημένες μου συγγραφείς των παιδικών χρόνων,τα μυθιστορήματά της ήταν συναρπαστικά.Έπιασα λοιπόν σε μεγαλύτερη ηλικία να διαβάσω τα μυστικά του βάλτου, και ομολογώ πως εξεπλάγην από τον άκρατο εθνικισμό της συγγραφέως(ήταν κάτι που ως παιδί μάλλον δεν είχα συνειδητοποιήσει), και τελικά το άφησα στη μέση.Το πνεύμα της εποχής σαφώς και επηρεάζει τη διαμόρφωση του έργου ενός συγγραφέα, όμως θεωρώ ότι ο βασικός δείκτης ποιότητας των λογοτεχνικών έργων είναι η διαχρονικότητα, και τα βιβλία της Π.Δ. θα τα χαρακτήριζα λίγο παρωχημένα.Αυτό φυσικά δε θα μπορούσα ποτέ να το πω για συγγραφείς όπως ο Ουγκώ, ο Ντίκενς, η Δ. Σωτηρίου κ.α.
