@ Iris Prismatica 1) Όχι, δεν είχα τέτοια εμπειρία αλλά δεν έχει σημασία. Ο καθείς είναι και πρέπει να νιώθει ελεύθερος να κάνει όσους και όποιου είδους συνειρμούς θέλει ή του προκύπτουν από οτιδήποτε. Καμιά αντίρρηση. Επί των αναφερθέντων γεγονότων σχολίαζα στην προκειμένη.2) Κοίτα να δεις που τελικά για τον Cyrano μπορεί να με πείσεις... Ίσως αντιδρώ αυθόρμητα και αψυχολόγητα σ' αυτή την παρομοίωση με την περίπτωση της Ερωτευμένης Τσούχτρας επειδή ο Christian, κατ' εμέ, συμπεριφέρθηκε κυνικά. Επειδή δεν εκφράστηκε απλά μέσω της ποίησης του άλλου, αλλά την οικειοποιήθηκε με τρόπο άνομο και για ιδιοτελή σκοπό, αν και ερωτευμένος. Ακριβώς την ίδια τακτική, βέβαια, θα μου πεις ακολούθησε και εκείνη, αλλά μάλλον της δίνω ελαφρυντικά στο μυαλό μου επειδή εκείνη ήταν ακόμα έφηβη ενώ ο Christian άντρας.Σε κάθε περίπτωση, είναι υπέροχο έργο και βαθιά συμβολικό. 3) Εδώ θα με βρεις τελείως αντίθετη. Διότι πάρα πολύ απλά ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ. Αν ήταν έτσι, δε θα υφίστατο λόγος να διαβάζουμε ποίηση παρά μόνο αν είχαμε σκοπό να εμπνευστούμε ίσως από αυτήν για να γράψουμε και 'μεις. Κατ' επέκταση, οι ποιητές θα εξέδιδαν/δημοσίευαν ποίηση μόνο για τους άλλους ποιητές ή τους επίδοξους ποιητές, οι ζωγράφοι θα εξέθεταν τα έργα τους μόνο για τους άλλους ζωγράφους ή τους επίδοξους ζωγράφους, οι γλύπτες το ίδιο, οι ηθοποιοί το ίδιο και πάει λέγοντας... Φυσικά και μπορείς να εκφράζεσαι προσωπικά μέσα από την πρωτότυπη δημιουργία ενός άλλου προσώπου. Αλλιώς, για ποιόν λόγο κάθεται τόσος κόσμος και διαβάζει ποίηση, χωρίς απαραίτητα να έχει σκοπό ή ικανότητα να συγγράψει ο ίδιος; Για ποιόν λόγο επισκέπτονται άνθρωποι, που καμιά ενεργή ζωγραφική ή εικαστική δραστηριότητα δεν έχουν οι ίδιοι, μια γκαλερί (ας εξαιρέσουμε τον κόσμο που πηγαίνει για να επιδείξει το εύρος των ενδιαφερόντων του, καθώς και τους δημοσιοσχεσίτες); Τί τους ενδιαφέρει τί σκέφτεται ή τί νιώθει ο τάδε ζωγράφος ή ο δείνα ποιητής στο προσωπικό του σύμπαν, αν αυτό δεν τους εκφράζει τους ίδιους σε προσωπικό επίπεδο, βαθιά μέσα τους, ή, τουλάχιστον, δεν αποζητούν και δεν αναζητούν κάτι τέτοιο; Σάματις γνωρίζουν προσωπικά τον χ ή τον ψ καλλιτέχνη και ενδιαφέρονται για τις απόψεις του και τα συναισθήματά του προκειμένου να τον μάθουν καλύτερα και να τον πιάσουν φίλο ή γκόμενο; Είναι σαφές νομίζω τί εννοώ. Μου κάνουν πολύ μεγάλη εντύπωση αυτά που διαβάζω πάντως στα σχόλιά σου, σχετικά. Μα αυτός είναι ο λόγος ύπαρξης και επικοινωνίας της τέχνης. Περί αυτού πρόκειται. Δηλαδή για την προσωπική έκφραση του ατόμου μέσα από την παραγωγή νοήματος, που μπορεί ακόμα και να μην ταυτίζεται με την πρωτότυπη γέννηση και αποτύπωση του (νοήματος) στο εκάστοτε έργο, αλλά το τελευταίο να είναι μόνο η αφορμή. Σε κάθε περίπτωση, αυτή είναι η χρησιμότητά της για τον αποδέκτη, και όχι το να πω δυο στίχους του στον Κώστα για να του δείξω πόσο μέγιστος ποιητής είναι ο... Τυχαίογλου. Αλλά θα τους χρησιμοποιήσω ενδεχομένως (τους στίχους του) για να του μεταφέρω τη σημασία που δίνω όταν λέω πως τον αγαπάω (τον Κώστα), φέρ' ειπείν. Για να εκφραστώ! Προσωπικά!
