Κοίτα Βασίλη, με όλο το θάρρος... αυτή η παρατήρηση-σχόλιο "Η στρατηγός Α,μπα και το στράτευμά της" έχει διατυπωθεί εδώ μέσα ουκ ολίγες φορές σε λιγότερο ή περισσότερο επιθετικές παραλλαγές και δεν εκπλήσσομαι πια. Αν αποκλείσω την περίπτωση ο κ. Scania να είναι megatroll που σκέφτηκε δολίως να δοκιμάσει τα λογικά, ηθικά και ανθρωπιστικά αντανακλαστικά της στήλης (δεν θα΄λεγα φεμινιστικά, γιατί βγαίνουμε πολύ εκτός θέματος), τότε το μόνο που μένει είναι μια κοινότοπη ιστορία σύγκρουσης δύο εγωισμών, με θύτες, θύματα και παράπλευρες απώλειες. Το τεστ DNA για μένα δεν ήταν ασυγχώρητο ως αίτημα -δυστυχώς ο γονιδιακός έλεγχος καθίσταται απαραίτητος ως συνδρομή της επιστήμης σε περιπτώσεις αμφιλεγόμενες όπως η συγκεκριμένη, με σκοπό να αποκλεισθούν αδικίες, αμφισβητήσεις και έωλες κατηγορίες και να προστατευθούν αμφότερα τα αντίδικα μέρη ηθικά και νομικά. Αυτό που θα αποτελούσε πρωτοτυπία και πρόκληση συνάμα είναι η μετέπειτα εξέλιξη της ιστορίας: προσέγγιση του θέματος "ο,τι κι αν έγινε μεταξύ μας, έχουμε ένα παιδί μαζί και δεν μας φταίει αυτή η ψυχή σε τίποτα" με ωριμότητα και υπευθυνότητα. Εδώ υπεισέρχεται η έννοια της"συγχώρεσης" η οποία για να λειτουργήσει αποτελεσματικά, θα πρέπει να είναι αμοιβαία, ειλικρινής και ολοκληρωτική. Και για να τελειώνουμε, αν έστελνε την ερώτηση η κοπέλα της ιστορίας και όχι ο άντρας, πάλι θα της έδινα την ίδια συμβουλή στο τέλος.