Αντιμετωπίζεις το πραγματικό πρόβλημα. Αν, ας πούμε, φοβάσαι ότι θα χάσεις την σεξουαλική ελευθερία σου, βρίσκεις κάποιον που θέλει το ίδιο με εσένα: Μία σχέση που θα μπορείτε (και θα θέλετε) να κάνετε πράγματα και με άλλους, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα αγαπιέστε. Μπορείς να το πας και βαθύτερα. Αν η σεξουαλική ελευθερία είναι, ας πούμε, για εσένα συνώνυμο αποδοχής, και φοβάσαι ότι αν δε σε θέλουνε σεξουαλικά δε σε αποδέχονται, δοκιμάζεις να αποκτήσεις φίλους που τους εκτιμάς ναι μεν, αλλά δε τους βλέπεις σεξουαλικά, ώστε να δεις στην πράξη ότι τα δυο δεν ταυτίζονται. Αλλά μπορείς να το πας και ακόμα παραπέρα. Αν για εσένα η αποδοχή είναι συνώνυμη της αναγνώρισης της αξίας σου και της δύναμής σου σαν άνθρωπος, θα πρέπει να βρεις μέσα σου, και όχι μέσα από τις πράξεις σου όποιες και να είναι, ότι δεν υπάρχει άνθρωπος που να γεννιέται δίχως αξία και ότι η δύναμη επάνω στους άλλους είναι μία ψευδαίσθηση. Και μετά μπορείς να φωτιστείς. Εχμ. Ναι. Τέλοσπάντων. Όπως καταλαβαίνεις όμως όλα ξεκινάνε από το πρώτο βήμα του να ξέρεις πώς νιώθεις και να ξέρεις τι θες.