Ρίγος με πιάνει και ανατριχίλα.. ήμουν φοιτήτρια και διάβαζα για την εξεταστική... με φώναξε μια από τις συγκατοικους μου που έβλεπε εκείνη την ώρα τηλεόραση. Χαμός μου λέει στη Νέα Υόρκη... Όσα χρόνια κι αν περάσουν δάκρυα ανεβαίνουν στα μάτια μου όταν τυχαίνει να δω τα βίντεο με τις πρόσκρουσεις των αεροσκαφών ή τις καταρρευσεις των πύργων. Κυρίως όμως με συγκλονίζουν οι βουτιές θανάτου από ανθρώπους που δεν ήθελαν να καούν ζωντανοί. Σκεφτείτε. Πόσο τραγικό δίλημμα. Να κάνω βουτιά στο κενό...ή να παλέψω όσο αντέξω με τις φλόγες...