#4 Διαφωνώ ριζικά, αγαπητέ φίλε. Η προσωπικότητα πλάθεται δια της αυτογνωσίας και της γνώσης του κόσμου σε συνάρτηση (σε συνδυασμό, σωστότερα) με την πραγματικότητα που περιβάλλει το άτομο. Τουλάχιστον στα δύο πρώτα η λογοτεχνία συμβάλλει ή, αν μη τι άλλο, μπορεί να συμβάλλει διότι, πέραν των γνωστικών πληροφοριών που, επίσης, ενδεχομένως παρέχει, καλλιεργεί δεξιότητες όπως η κριτική σκέψη, η φαντασία, το χιούμορ, η ευαισθησία, που όλα αποτελούν χρήσιμα όπλα στην ουρανομήκη διαδικασία της συγκρότησής μας, της οργάνωσης του υπάρχειν, της διάπλασης της ψυχής. Για τους περισσότερους, δε, που διαβάζουν λογοτεχνία (λογοτεχνία, όχι ευκολίες που βαφτίζονται το όνομά της και πουλάνε σα φρέσκα κουλουράκια λόγω marketing και εύπεπτης ύλης), αυτή πρωτίστως αναγνωρίζεται και βιώνεται ως αναντικατάστατη και εκστατική απόλαυση, ως ηδονή.Η τέχνη μόνο ως άχρηστη δεν μπορεί να νοηθεί. Εκτός από (ιδιαίτερη ή ιδιαίτατη) προσωπική έκφραση, στοχεύει και αξιώνει την υψηλή δημιουργία, συντάσσει τους αισθητικούς μας κώδικες, ασκεί το πνεύμα μας (ας μην ξεχνάμε πως η οργάνωση των αισθήσεων είναι μια πνευματική εμπειρία). Η αισθητική υπόσταση κάθε ατόμου επηρεάζει το βλέμμα του στη ζωή. Προσδιορίζει το επίπεδο της παιδείας του. Όσο βαθύτερα προσέρχεσαι στον κόσμο της κάθε τέχνης τόσο διαυγέστερα αντιλαμβάνεσαι ότι φέρει ένα πολύτιμο μάθημα, σαν ιερό μυστικό, που όμως αν το αποκαλύψεις δε χάνει τίποτα ούτε από την ιερότητα ούτε από τη μυστικότητά του : ότι η αναζήτηση του ωραίου για έναν, για κάποιους (για όλους;), είναι μέγιστη υπόθεση, έργο ζωής, πολύτιμο αγαθό, ζήτημα ζωής και θανάτου. Ίσως και η μόνη παρηγοριά για έναν βασανισμένο κόσμο, ένα απαιτητικό πνεύμα, μια διψασμένη ψυχή που μπορεί να μην έχει από πουθενά αλλού να παρηγορηθεί και να νοηματοδοτηθεί - ούτε καν μόνο αυτό· να σημασιοδοτηθεί θα έλεγα. Διότι συνιστά κι έναν δρόμο για να ανοιχτεί το άτομο στο υπερκείμενο του φυσικού και μεταφυσικού (του) κόσμου. "Οι ποιητές οφείλουν ακόμη και σήμερα –ίσως ειδικά σήμερα– να είναι αυτοδιορισμένοι μάγοι. Αλλά μαζί και εργάτες που πράττουν μοναχικά και συλλογικά την αντίξοη ουτοπία, αγωνιζόμενοι να ανακαλύψουν τη φόρμουλα που θα μετατρέψει μια παγκόσμια ημέρα ποίησης σε ποίηση μιας παγκόσμιας ημέρας. Η αναπροσαρμογή και επαναδιαπραγμάτευση των ονειρικών προτύπων μας είναι εργασία, όχι αιθεροβασία. Αυτή η εργασία στο όνειρο είναι σκληρή δουλειά, αλλά κάποιος πρέπει να την κάνει." - Βασίλης Αμανατίδης (ποιητής, πεζογράφος, μεταφραστής)"Αrt kept me out of jail." - Jan Fabre (διεθνούς φήμης εικαστικός καλλιτέχνης)
