To 1990-93 έφτασαν στην χώρα χιλιάδες αλβανοί υπήκοοι. Πολλοί ήταν οι παραβατικοί -οι τότε ρητορείες Σαμαρά έκαναν λόγο για δήθεν "καταπιεσμένους" ή φυλακισμένους του καθεστώτος, υπήρχαν και τέτοιοι, οι περισσότεροι φυλακισμένοι που απελευθερώθηκαν όμως ήταν ποινικοί. Αυξήθηκε η εγκληματικότητα, όπως ήταν επόμενο (χωρίς να υστερήσει η αύξηση της εγχώριας εγκληματικότητας). Χιλιάδες, ωστόσο, ήταν αυτοί που ενσωματώθηκαν πλήρως στην ελληνική κοινωνία, έμαθαν άριστα ελληνικά, έκαναν επιχειρήσεις, αγόρασαν κατοικίες και τα παιδιά τους έγιναν επιστήμονες. Σε 3-4 δεκαετίες έγιναν σαν και εμάς. Οι Ρομά αντίθετα εδώ και αιώνες αρνούνται να προσαρμοστούν, να στείλουν τα παιδιά τους στο σχολείο, ζουν παραβατικά, σε καταυλισμούς, δεν εργάζονται, λειτουργούν με λογική κοινωνικού περιθωρίου και όχλου, πλην ελαχίστων λαμπρών εξαιρέσεων. Στη Γαλλία λήφθηκαν μέτρα ήδη προ δεκαπενταετίας γι'αυτούς (αρχικά με αντιδράσεις και στόχο τους Ρομά από τη Ρουμανία -με κοινοτικό κεκτημένο παρακαλώ). Σήμερα λαμβάνονται μέτρα και για τους Γάλλους Ρομά, με αυστηρές ποινές αν δεν στείλουν τα παιδιά στο σχολείο, ενώ όλοι οι καταυλισμοί Ρομά ξηλώθηκαν και ουδείς αντέδρασε (ούτε ο σοβαρός Μελανσόν). Πρέπει να διδαχθούμε από την αντιμετώπιση των Ευρωπαίων, διότι μόνοι μας δεν παράγουμε σοβαρές ιδέες, αν κρίνουμε από το τι συμβαίνει στο Μενίδι ...