Rosa Nera, με όλον τον σεβασμό, οι παιδοψυχίατροι, ειδικεύονται στη διάγνωση και την αποκατάσταση (πολλές φορές με τη χρήση φαρμάκων) διαφόρων διαταραχών. Δεν είναι ούτε ψυχοθεραπευτές (ένας ψυχίατρος μπορεί να γίνει με κατάλληλη εκπαίδευση ψυχοθεραπευτής), ούτε ασκούν συμβουλευτική. Δεν είναι καν παιδοαναπτυξιολόγοι για να σου πουν σε αυτή την ηλικία επιτρέπεται αυτό, στην άλλη το άλλο (φυσικά και γνωρίζουν περισσότερα επί του θέματος από τους υπόλοιπους ιατρούς). Άρα ναι, θεωρώ ότι να απευθυνθεί σε παιδοψυχίατρο για ένα θέμα που έχει να κάνει με την διαπαιδαγώγηση του παιδιού είναι πράγματι υπερβολικό. Το πολύ-πολύ μέχρι παιδοαναπτυξιολόγο να έλεγα ΟΚ, που και πάλι, τραβηγμένο μου φαίνεται.Επιπλέον, θεωρώ απαράδεκτο, αν πράγματι συνέβει κάτι τέτοιο, ένας παιδοψυχίατρος να μην λαμβάνει υπ'όψιν το well being του παιδιού και να παροτρύνει τη μητέρα να το απομονώσει κοινωνικά για να αποφύγει την επαφή με την "κακή" τηλεόραση.Δεν είναι κανείς ότι η τηλεόραση είναι babysitter, ούτε ότι προσφέρει κάτι ουσιαστικό.Στην παρούσα όμως φάση πράγματι κάτι προσφέρει: κοινωνικοποίηση και αίσθημα αποδοχής, που είναι πολύ σημαντικά για τη μικρή.Συννεφιά, πράγματι συγκλονιστικό.Φούστα κλαρωτή, θυμήθηκα γνωστή μου που δεν διάβαζε στα παιδιά της κλασικά παραμύθια γιατί δεν ήθελε να τους δίνει κακά πρότυπα (κακός λύκος, κακιά μάγισσα). Έλα τώρα να κάνεις σεξουαλική διαπαιδαγώγηση σε ένα παιδί που νομίζει ότι όλος ο κόσμος είναι αγγελικά πλασμένος.