Αν βγούμε από τη θέση μας: δουλίτσα, κανένα μπανάκι, βράδυ κανένα ποτάκι, σου ξου μου ξου... και μπούμε στη θέση του: μήνες σαν ένα άγριο ζώο που το κυνηγούν, κρυψώνες, κλεισούρα, άι στο διάολο, θολούρα στο κεφάλι... Και καταλάβουμε και ότι δεν ξέρουμε πως σκέφτεται ο άλλος : μπορεί κάθε αναβολή να επηρεάζει την ψυχολογία του προς τα κάτω, μπορεί να υπέθεσε πως σημέρα η αστυνομία θα είναι σχεδόν εξολοκλήρου απασχολημένη με τους Κινέζους και τους Αφρικάνους... Τότε θα εξαφανιστούν οι πολλές σκέψεις.