Θα συμφωνήσω απόλυτα με τα λεγόμενά σου, Άρη... Πάντα ένας δίσκος του Morrissey είναι "casus belli". Συχνά δεν μπορώ να καταλάβω τον εμφύλιο που προκύπτει μεταξύ αυτών που το θεωρούν αριστούργημα ή σκουπίδι ( ειδικά στο ringleader of the tormentors που εγώ τον θεωρώ δισκάρα). Πάντα η αλήθεια είναι κάπου στη μέση και χαίρομαι που το βλέπεις πιο προσγειωμένα. Ο World peace... συμφωνώ πως είναι ένας πολύ καλός δίσκος και χαίρομαι που έφυγε από την εποχή του γκρίζου years of refusal των άψυχων κιθάρων και ίσως του autotune. Βγάζει μια φρεσκάδα όμοια με το Viva hate και είναι φωνητικά άψογος. Όλα τα υπόλοιπα τα αναφέρεις. :)Στο μόνο που μερικώς θα διαφωνήσω είναι το art hounds, το οποίο αν και με είχε ενθουσιάσει στην αρχή, το βρίσκω λίγο μονότονο τώρα. Μπορεί να φταίει ότι το άκουγα από τότε που το είχε πει live το 2011 και τώρα έχω περισσότερο ενδιαφέρον για τα καινούργια ταργούδια. Ο χρόνος θα δείξει !