Μπορώ να καταλάβω ότι είναι και αυτοί άνθρωποι, έχουν την ιστορία τους και οκ το δέχομαι..αλλά δεν μπορώ να νιώσω τίποτα διαβάζοντας το..Όταν μένουν ακριβώς στην γωνία μου(δυστυχώς)είμαι κοντά στην Συγγρού, τσακώνονται με τους νταβατζήδες τους, έχει έρθει η αστυνομία άπειρες φορές, πλακώνονται στο ξύλο, έχουν σκυλιά και τα χτυπάνε(μάλιστα σε έναν του έβαλα τις φωνές γιατί χτύπαγε το σκύλο του το πρωί και μου λέει έτσι πρέπει)καιη κοκαινη παει σύννεφο..πριν από λίγο πάλι ξύλο έπεσε..τι να νιώσω??συγνώμη αλλά δεν νιώθω.