Ποντια, συγκλονιστική η αφήγησή σου, ευχαριστώ που τη μοιράστηκες μαζί μας.Είσαι πολύ δυνατή!Σε σχέση με ό,τι έχει σχολιαστεί σήμερα, πρόσεξα αυτό : " και τελικά πλέναμε 3 φορές τη μέρα δοντάκια και μπανάκι, που ως τότε ήταν Ο εφιάλτης, κάναμε πιο εύκολα", τον α' πληθυντικό που τόσα άκουσε πια, αυτή τη φορά από την κόρη στη μητέρα. Μου φάνηκε ωραίο κ τρυφερό που σου βγήκε αυθόρμητα για να περιγράψεις την καλή τροπή που πήραν τα πράγματα.
