Επειδή μου αρέσουν οι θεωρητικές κουβέντες κι ηδονίζομαι όταν πετυχαίνω τέτοιες αφορμές:Αν δηλαδή γουστάρεις τον Hiddlestone ας πούμε (θα τον έπαιρνες ένα θεωρητικό μανίκι) που τον βλέπεις μάλιστα συχνά πυκνά στην οθόνη ή την Belluci ξέρω γω είσαι ηθικά λάθος και πρέπει να το εξομολογήθείς στο σύντροφο; Δεν βγάζει πολύ νόημα. Από πού πηγάζει όμως ένας τέτοιος συλλογισμός και μάλιστα σε διπολική μορφή either or;Αυτοαστυνόμευση σκέψης ως θρίαμβος του ελέγχου; Ή η απόλυτη πεποίθηση ότι οι ορμόνες τρέχουν από τα μπατζάκια και δεν τις συγκρατεί τίποτα;Το πρώτο σημαίνει πιστεύω στην τάξη πάνω από το χάος. Το δεύτερο σημαίνει πιστεύω στο χάος πάνω από την τάξη. Ξεκαθάρισε. Μας μπερδεύεις. :) :P