#2.Γονείς.Στην αρχή ανησυχούν,μήπως δεν ξέρουμε να κάνουμε κουμάντο και κακοχαλάμε τα λεφτά μας.Μετά ανησυχούν,μήπως τσιγκουνευόμαστε και κακοπερνάμε.Θέλουν να το καμαρώσουν κιόλας,ότι το παιδί τους τα καταφέρνει.Θα κάνουν και λίγο τη φιγούρα τους με ξένα κόλλυβα.Δε βαριέσαι...Δικοί μας άνθρωποι είναι,τους αγαπάμε.Κι αν η κουβέντα κλείνει όμορφα-όμορφα με κάτι του τύπου "ε,την άλλη φορά,ρε μαμά" ή "καλό ήταν κι εκείνο,μπαμπά,αλλά αυτό εδώ μου φαίνεται,θα με βολέψει περισσότερο",όλα οκ.Δικό σου πορτοφόλι έχεις,μεγάλη είσαι,δε θα κάτσεις να σκάσεις τώρα,αν δεν έχεις κι 100% την αποδοχή τους για το πώς διαθέτεις τα χρήματα σου.Είναι και μερικοί άνθρωποι,που δυσκολεύονται να πουν μπράβο,να δείξουν ότι χαίρονται,ενώ το νιώθουν στην πραγματικότητα,και κάτι έχουν πάντα να πουν.Έτσι για την γκρίνια.Είναι το ύφασμα τέτοιο.Είναι κι ένας τρόπος να νιώθουν,ότι έχουν κάποιον έλεγχο ακόμα.Είναι ενοχλητικό,κουράζει κιόλας μερικές φορές,αλλά από εσένα εξαρτάται πόση και τι σημασία θα δώσεις σε όλα αυτά.