#7 είναι πάρα πολύ φυσιολογικό αυτό που κάνεις, μη ζορίζεσαι. Όλος ο κόσμος (περίπου) κάνει, ή θέλει να κάνει τον τραγουδιστή. Κι αυτό γιατί η μουσική είναι κάτι πάρα πολύ εκφραστικό, που οι περισσότεροι τυχαίνει να αγαπάμε πολύ, και το τραγούδι είναι ο πιο άμεσος τρόπος μουσικής έκφρασης. Επίσης, όλα αυτά τα φώτα και η αγάπη που εισπράττει το πρόσωπο του τραγουδιστή είναι κάτι που μοιάζει πολύ ελκυστικό, γι αυτό και βρίσκουμε συχνά τους εαυτούς μας όχι μόνο να θέλουμε να τραγουδίσουμε, αλλά να παίζουμε τους τραγουδιστές στον καθρέφτη μας ή να κάνουμε το τηλέφωνο της ντουζιέρας μικρόφωνο. Τώρα γιατί πολύς κόσμος επιλέγει το mute; Γιατί απλούστατα έχουμε επιλέξει να εκφράσουμε το πάθος μας με έναν συγκεκριμένο ήχο μιας συγκεκριμένης φωνής και η δική μας απέχει πολύ από αυτό. Ή επίσης γιατί νομίζουμε πώς δεν τραγουδάμε καλά και δεν το έχουμε. Ή στην τελική επειδή απλά το παιχνίδι μας είναι ότι τσεκάρουμε αν μας πάει το τραγούδι και τα φώτα και τι καλύτερο από το να δοκιμάσουμε κάτι έτοιμο, όπως το αγαπημένο μας τραγούδι που παίζει αυτή τη στιγμή. Και σίγουρα είναι και πολλά άλλα. Α, και υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί τύποι του δικού σου παιχνιδιού. Ή μάλλον όχι ακριβώς κάθε φορά του δικού σου παιχνιδιού, αλλά διάφορων "παιχνιδιών" γύρω από το τραγούδι. Αρχικά έχω μια φίλη που όταν ήμασταν διακοπές έκανε αυτό κάνεις εσύ μπροστά σε όλους μας όταν ήμασταν στο δωμάτιο και μας έκανε και χορευτικό. Το έχω κάνει μια άλλη φίλη στο καθρέφτη όταν βαφόμασταν. Μια άλλη φίλη περιφέρεται στο σπίτι όταν είναι μόνη της σιγοτργουδώντας τραγούδια που βγάζει από το μυαλό της εκείνη τη στιγμή. κιι εγώ τραγουδούσα στο καθρέφτη με τη βούρτσα μου αλλά δεν το κάνω πια, γιατί πλέον είμαι τραγουδίστρια οπότε τραγουδάω κανονικά (τραγουδίστρια μη φανταστείς, για την πλάκα μου τραγουδάω τζαζ σε μπαράκια της Αθήνας) αλλά όταν ήμουν μικρή έκανα το υπογραμμιστικό μου μικρόφωνο, που είχε μαύρο καπάκι και έμοιαζε πολύ περισσότερο με μικρόφωνο στα παιδικά μου μάτια. Κάποια στιγμή το πήρα σοβαρά και τραγούδησα. Ήταν χάλια στην αρχή αλλά συνέχισα γιατί πίστεψα αλλά να μη σου πω τι έπαθα όταν άκουσα το πρώτο μου demo που έγινε πέρσι. Πέρασε και αυτό γιατί δεν τα παράτησα και βελτιώθηκα εννοείται. Γι αυτό δοκίμασε να βγάλεις φωνή πάνω στη βούρτσα σου. Μην σταθείς στο ακουστικό αποτελεσμα, κάποια στιγμή θα βελτιωθεί. Να, άλλο ένα παράδειγμα, ένας φίλος μου με γκαρίδα, που το ξέρει ότι κι οι γαϊδάροι τραγουδάνε καλύτερα από αυτόν, συνεχίζει να τραγουδάει σπίτι μόνος του με πάθος, γιατί άπλα έτσι θέλει και νιώθει ότι του κάνει καλό, που φυσικά του κάνει. Κι αυτός ακόμα έχει βελτιωθεί με τα χρόνια. Παιδιά, να τραγουδάτε και να παίζετε και λίγο, ποτέ δεν είμαστε αρκετά μεγάλοι για να παίζουμε.
