Εμείς οι υπόλοιποι άνθρωποι φυσικά και κάνουμε αυτά που περιγράφεις!Αλλά η νιότη είναι νιότη ! Όλοι την έχουν ζήσει και όλοι θα την ήθελαν ξανά. Ή και διαφορετικά. Οφείλεις να αντιληφθείς κάποτε ότι η ομορφιά που είναι χυμένη σε ένα όμορφο σώμα είναι αδελφικά συγγενής με εκείνη ενός άλλου σώματος και αυτή που είναι επάνω σε όλα τα σώματα είναι μία και η αυτή. Εάν καταλάβεις αυτό, γίνεσαι εραστής όλων των ωραίων σωμάτων και απαλείφεις το σφοδρό έρωτα προς ένα σώμα, γιατί θα το λογαριάσεις ως μικρό πράγμα. Και έτσι θα μάθεις να λογαριάζεις το κάλλος, που είναι μέσα στις ψυχές, ως αξιότερο από εκείνο του σώματος. Ο άνθρωπος αξίζει να ζει για τη θέασή του. Δεν σου φαίνεται απλώς, σαν τύχει και το δεις- μεγάλη η τύχη σου- σαν χρυσάφι ή σαν βαρύτιμη εσθήτα, ή σαν όμορφα παιδιά και έφηβους, που καθώς τους κοιτάζεις όντας μαζί τους μένεις εκστατικός και δεν θέλεις ούτε να τρως, ούτε να πίνεις, αλλά να τους χορταίνεις με τα μάτια και να είσαι πάντα μαζί τους. Η ομορφιά αυτή είναι άδολη, καθαρή, άμεικτη από ανθρώπινες σάρκες και χρήματα, ή με όλο το άλλο παραλήρημα των θνητών. Αυτός που την βλέπει, γεννά την αληθινή αρετή, εγγίζει την αλήθεια.