#7.Δεν είσαι υποχρεωμένος,να πεις σε όλα ναι.Αφού δε σου βγαίνει,γιατί να το κάνεις;Δε θα ήταν όμως καλό,να ξέρει κι εκείνη πώς νιώθεις;Κάθε περίπτωση δεν είναι ίδια.Όμως σε παρόμοιες καταστάσεις βλέπω συχνά εκείνον,που αντιμετωπίζει τη σχέση πιο χαλαρά,όχι με την προοπτική της κοινής συμπόρευσης σαν ζευγάρι,να μην παίρνει σαφή θέση.Μπορεί να μην είμαστε ερωτευμένοι,να μην ονειρευόμαστε κοινό μέλλον,αλλά ο συγχρωτισμός για αρκετό διάστημα με έναν άνθρωπο ερωτικά είναι δύσκολο,να μη μας δημιουργήσει το αίσθημα της οικειότητας,συναισθήματα τρυφερότητας,νοιάξιμο.Κι όλα αυτά με απόλυτη ειλικρίνεια.Ο άλλος λαμβάνει αυτά τα μηνύματα,και τα αποκωδικοποιεί ως αμοιβαίο έρωτα.Στην έκφρασή τους δε διαφέρουν και πολύ.Κι επειδή αυτό ακριβώς θέλει,μπορεί να αγνοεί εκκωφαντικές καμπάνες.Σ'αυτό το σημείο τίθεται το ερώτημα:χαιρόμαστε,ό,τι ζούμε για όσο πάει και τον αφήνουμε στον κόσμο του ή ξεκαθαρίζουμε το θέμα;Όσο και να μη νιώθουμε τα ίδια,δεν παύει να αντλούμε ικανοποίηση από αυτή τη σχέση.Αλλιώς θα την είχαμε κάνει προ πολλού.Αν δοθεί τέλος,θα έχει κόστος και για τους δύο.Γι'αυτό τέτοιες σχέσεις πολλές φορές κρατάνε απροσδόκητα πολύ.Πιστεύω,ότι καλύτερα να μην το τραβάμε.Χαραμίζονται δυο άνθρωποι σε μια χλιαρή και στο φινάλε αδιέξοδη κατάσταση.Όταν συνειδητοποιούμε,ότι ο άλλος θέλει πολλά περισσότερα,το θεωρώ πιο σωστό,να δηλώσουμε,ότι δεν μπορούμε να τα δώσουμε κι όχι να πατάμε στις προσδοκίες του,για να παίρνουμε όσα μας ευχαριστούν.Διαφορετικά,δεν ξέρω,αν έχει εντελώς άδικο ο άλλος,να μιλήσει για κοροϊδία.