Διαβαζοντας το αρθρο σας θυμηθηκα την δεκαετια του 90’,εκει κοντα στα μισα της,την προσπαθεια που εκανε η Ελλαδα τοτε να μπει στο ευρω.Παρουσιαζονταν τοτε το ευρω ως φαρμακο δια πασα νοσον.Το εγχειρημα δεν ειχε μονο διαστασεις οικονομικες.Υπαινισσοταν ο ‘’ευρισμος’’,αν μου επιτρεπεται ο ορος,εκσυγχρονισμο και εξωστρεφεια,εμφανιζοταν ως μια μαγικη δυναμη που θα μας εβγαζε από τα ασφαλη,πλην μιζερα όμως,καταφυγια μας,θα μας προσεδιδε,ως φυλη,μια αισθηση υπεροχης,μια αισθηση που θα την μοιραζομασταν με τα συγχρονα κρατη,και που θα ηταν ικανη να αποτιναξει τονους σκουριας,που ειχε επικαθισει στο διαβα του χρονου στο ερμητικο ετουτο λημερι μας.Το τι επακολουθησε σας είναι γνωστο.Το λημερι εγκαταλειφθηκε γιατι εξω υπηρχε η ευκολη λεια,η σκουρια πασαλειφθηκε απελευθερωνοντας τονους ανανεωσης,αλλα και ξιπασιας.Θωρακισμενη η οικονομια-υπεσχημενο ηταν κι αυτό-εκανε επιδειξη ισχυος και γαλαντομιας στα χρηματιστηρια,στους ολυμπιακους αγωνες,η οπουδηποτε αλλου εβλεπε την ευκαιρια,προβαλλοντας παντα τα σφριγος της με θρασος εφηβου.Ωσπου ηρθε το πληρωμα του χρονου:Η μπογια εφυγε,η σκουρια ξαναφανηκε και ο αλλαζων εφηβος,σαν μαζεμενο τωρα γεροντακι,επεστρεψε στα γνωριμα λημερια του,αναλογιζομενος ότι με την επομενη εξοδο θα πρεπει να την ξυσει τη σκουρια,όχι να την πασαλειψει.Με ποιο εργαλειο δεν παιζει ρολο,αρκει να το παρει αποφαση να την ξυσει.Γιατι καμια εξωστρεφεια δεν αποκτιεται με τεχνικα μεσα,αποκτιεται με βαθυτερες διεργασιες,βασισμενες στο νοημα,την ουσια και όχι στο φαινεσθαι.Μια χαρα μπορει να εισαι εξωστρεφης και με τη δραχμη,όπως και μια χαρα μπορει να εισαι εσωστρεφης και με το ευρω.Η προδιαθεση,στην βαθυτερη της διασταση, επηρεαζει τον προσανατολισμο του κάθε λαου και όχι το νομισμα.
