#2.Όλα τα παραδείγματα,που αναφέρεις,αφορούν ανθρώπους,οι οποίοι δεν είχαν κανέναν προφανή λόγο να ζητούν από εσένα κάτι παραπάνω από μια τυπική σχέση.Από πού κι ως πού να πρέπει να μάθει ο καθηγητής σου πχ,αν έχεις αγόρι;Κι όπως σωστά λες,δεν μπορούμε να είμαστε φίλοι με κάποιον,όταν η μεταξύ μας σχέση δεν είναι ισότιμη.Νομίζω,σε έσωσε το ένστικτό σου.Με τη λογική δεν έχεις αποκωδικοποιήσει ακριβώς πώς προσπάθησαν όλοι αυτοί να παραβιάσουν τα όρια της σχέσης σας,αλλά και τα προσωπικά σου όρια.Ενστικτωδώς όμως κράτησες τις άμυνες σου.Δεν ξέρω,αν αυτά τα περιστατικά,βασικά εκείνα σε μικρή ηλικία,σε έκαναν να κλειδώσεις και να είσαι γενικά διστακτική.Να φοβάσαι δηλαδή ότι ακόμα κι ένα χαμόγελο μπορεί να ρίξει έναν τοίχο,τον οποίο δε θα ήθελες.Να μη δείχνεις την καλή σου διάθεση,γιατί κάποιος μπορεί να το ερμηνεύσει ως κάτι παραπάνω από απλή ευγένεια.Με τους φίλους σου κι γενικά με ανθρώπους,που γνωρίζεις παραπάνω,μια χαρά χαλαρή είσαι,λες.Μάλλον γιατί νιώθεις ασφαλής μαζί τους.Ίσως θα έπρεπε να μιλήσεις σε κάποιον για όλα αυτά.
