Max.demian, συμφωνώ. Να συμπληρώσω ότι έχει να κάνει και με την ωριμότητα κι ανεκτικότητα που έχει ο καθένας μας. Δηλ αν κι εγώ κι ο σύζυγος είμαστε άθεοι αλλά, με τα χρόνια, ο ένας αρχίσει να αισθάνεται έντονα την ανάγκη να πιστέψει σε κάτι άλλο, "ανώτερο" που ορίζει τη ζωή μας και μας συντροφεύει, δεν καταλαβαίνω πώς επηρεάζει το άλλο μέλος του ζευγαριού· με γειά του με χαρά του. (Μιλάμε για μέτρια πράγματα, όχι υπερβολές τύπου Σαϊεντολογία.) Ανεκτικότητα.Τέλος -υπαρκτό παράδειγμα- αν κι εμείς δεν ακούμε την ίδια μουσική, και δε θέλαμε να ενοχλούμε ο ένας τον άλλο π.χ. στα ταξίδια μας με αυτοκίνητο, ανακύψαμε τι ωραία που είναι να ταξιδεύεις και να απολαμβάνεις τους ήχους του κάθε τόπου ή να συζητάμε μεταξύ μας. Επίσης στο θέμα σινεμά, ανακαλύψαμε ότι είναι ωραίο να βλέπεις και κάτι άλλο από αυτό που είχες συνηθίσει. Η συμβουλή μου στην ερωτούσα είναι να είναι ανοιχτή γιατί υπάρχουν πολλά όμορφα πράγματα πέρα από αυτά που νομίζει.
