#3 Να σου πω, κι εμένα μου έκανε εντύπωση το ειδικό βάρος που δίνει σε αυτά τα χαρακτηριστικά. Κυρίως όμως με την έννοια του αν το θεωρεί καθολική αλήθεια. Εν προκειμένω, η ίδια η ζωή τη διαψεύδει. Πάμπολλες οι περιπτώσεις που έχουν λειτουργήσει σχέσεις με τέτοιες διαφορές.Αλλά: Δεν είναι και παράλογο αν νιώθει ότι ισχύει για *εκείνην*. Οι διαφορές αυτές δεν είναι "εγώ θέλω φάντα, εσύ ήβη". Όταν αποτελούν βασικό στοιχείο της κοσμοθεωρίας κάποιου, παίζουν ρόλο. Φαντάσου ένα σπίτι όπου θα γινόταν εμφύλιος με αφορμή το δημοψήφισμα. Ή τη Μ. Εβδομάδα!Π.χ. ξέρω άθεους που θεωρούν τους θρήσκους αξιωματικά ηλίθιους, και θρήσκους που θεωρούν τους άθεους αξιωματικά ανήθικους. Ή που η θρησκεία κατέχει πολύ ξεχωριστή θέση στη ζωή τους. Δεν είναι παράλογο να δυσχαιρένεται η συνύπαρξη με κάποιον που διαφέρει ριζικά σε αυτό.