#3 Το ότι κοιτάζεις τον εαυτό σου και συνειδητοποιείς ότι δεν είσαι το δώρο του Θεού στους άντρες (και λογικό, [σχεδόν] κανένας μας δεν είναι) είναι μια καλή αρχή. Είναι σίγουρα καλύτερο από το "αποζητώ το (κατ'εμέ) τέλειο ΚΑΙ πιστεύω ότι δε μου αξίζει και τίποτε λιγότερο". Οπότε είναι κυρίως καλό να μην πάψεις ποτέ την αυτοκριτική σου.Κατά τ'άλλα, έχεις βάλει σε έναν τορβά στοιχεία πολύ διαφορετικής σημασίας. Πχ. το να μην περιμένει ένας φαινομενικά ανεξάρτητος άνθρωπος να του κάνει της δουλειές η μανούλα δεν είναι λεπτομέρεια, δείχνει στοιχεία σημαντικά στοιχεία για εκείνον, όπως το αν είναι μαμάκιας ή τεμπέλης ή έχει μάθει να φορτώνεται σε τρίτους.Από την άλλη δεν είναι τρελό μεν να θες να έχετε κοινά ενδιαφέροντα (όπως το ενδιαφέρον για τις τέχνες ή την άθληση), αλλά σ'έναν αθλητικό τύπο δεν είναι παράλογο αν πχ. αρέσει και η μπάλα κι έχει μια αγαπημένη ομάδα (χωρίς να είναι χουλιγκάνι με τα μυαλά στα κάγκελα). [Παρεμπιπτόντως, ξέρεις πόσα ιερά τέρατα των τεχνών ήταν φανατικοί ποδόσφαιρόφιλοι;]Οπότε ναι, επανεκτίμησε κάπως τις προτεραιότητές σου και, κυρίως, κράτα τις προτιμήσεις σου αλλά προσπάθησε να μην έχεις παρωπίδες όταν γνωρίζεις ανθρώπους.