Η διαφωνία πάνω στο θέμα του βιασμού και της ευθύνης της γυνάικας σ'αυτόν δείχνει -μην το ξεχνάμε-και μια συγκεκριμένη αντίληψη για την φύση της ανδρικής ορμής. Ορμή έχουν και οι γυναίκες βέβαια, αλλά σε τί διαφέρει από την αντρική; Η εκτόνωση και ικανοποίηση των ορμών για το κάθε φύλο καθορίζεται στην φύση από το αντικείμενο που αφυπνιζει την ορμή. Ο άντρας έχει ορμές με ένα πλάσμα που έχει μικρότερη μυική μάζα ενώ η γυναίκα με ένα με μεγαλύτερη. Άρα, η γυναίκα μπορεί κατ' αρχάς να βιαστεί, ενώ ο άντρας βιάζεται από την γυναίκα δύσκολότερα. Ο βιασμός των αντρών στις φυλακές σχεδόν πάντα γίνεται παρουσία και άλλων και έχει μυητικό ή και τελετουργικό ή και παραδειγματικό χαρακτήρα και γίνεται για λόγους ιεραρχίας και επιβολής. 'Έχει δηλαδή σε έναν βαθμό, παραστατικότητα. ένας μου είχε πει για την φυλακή ότι θα φανεί από το βλέμμα κάποιου "αν γαμιέται", αν θα γαμηθεί. Όχι αν του αρέσει να "τον παίρνει", αλλά αν θα "τον πάρει". Στον βιασμό μια γυναίκας, ο στόχος δεν είναι η επιβολή, επιβολή είναι ο ίδιος ο βιασμός. Ο στόχος είναι ή η κατάκτηση ή η σεξουαλική ικανοποίηση ή ο εξεφτελισμός του γυναικείου Προσώπου και όχι του συγκεκριμένου γυναικείου ατόμου.Δεν λέω βέβαια ότι εφ όσον μπορεί να βιαστεί μια γυναίκα τότε είναι λογικό να βιάζεται. Αποδομώ απλά την φύση της ορμής του άντρα όπως τον εννόησε η παραδοσιακή κοινωνία- ο ίδιος ο άντρας εν ολίγοις- καθοδηγούμενη από την ...νευρολογία της φύσης και άρα κατόπιν και της νευρολογίας του κόσμου ερμηνευμένη από την θρησκεία- με τις όποιες διαφορές, παντού στον κόσμο η γυναίκα θεωρούνταν κατώτερο ον και βιαζόταν από τον άντρα- σε μια εποχή πλέον σήμερα που ο φαλλοκρατισμός χάνει έδαφος-μην ξεχνάμε και τα δικαιώματα των γκει που κερδίζουν χώρο αλλά και την κύκνεια ομοφοβία ως έντονη αντίδραση, άμυνα των φαλλοκρατών- ως ένα απολίτιστο απομεινάρι από την εποχή που ο άντρας είχε δικιαώματα κτήσης πάνω στην γυναίκα και που η γυναίκα ήταν η αμαρτωλή Εύα που παρέσυρε τον Αδάμ στον πειρασμό. Και ναι, η επίτευξη της ισονομίας απένατι στις φύσεις των διαφορετικών ορμών μόνο τον κύριο πάσχοντα, την βιασμένη γυναίκα δηλαδή, πρέπει να λάβει ως καθοριστικό γνώμονα ορθότητας, και μάλιστα δίχως να της στερήσει τίποτα από την απόλυτη σεξουαλική ελευθερία της. Μην ξεχνάμε ότι κοινωνικά πλέον η γυναίκα καθορίζεται και από τον εαυτό της. Από την άλλη ο άντρας, μάλλον πρέπει να αρνηθεί ή να ξεχάσει το ότι είναι μυικά δυνατότερος από την γυναίκα. Δεν θα του χρειαστεί άλλωστε πια για να την έχει. Διότι η πτώση του φαλλοκρατισμού καλύπτεται από την ανόρθωση της φεμινιστικής ελευθεριακότητας για την γυναίκα -που την προκάλεσε άλλωστε-, η οποία την κατέστησε πια πιο πρόθυμη, ανοικτή, άρα και πιο εύκαιρη, ανεκτική και ανθεκτική ακόμη αν θέλετε κοινωνικά, στο σεξ. Το ερώτημα είναι κατόπιν όλων αυτών, αν ο βιαστής είναι α)θυμα της βιασμένης-όπως στο hardcore ισλαμ-, β)θύμα της ίδιας του της φύσης, γ)εγκληματίας ή δ)ένα άρρωστο άτομο;