Στο θέμα με το φόρεμα ίσως δεν πρόσεξες ακριβώς τι λέω, Συννεφιά. Διαφωνώ με το να εγκρίνει το ρούχο ο άλλος. Αλλά συμφωνώ με το να σου πει ότι στα δίνει για αυτό το σκοπό, και δεν θέλει να τα κάνεις ότι σου κατέβει. Γιατί για να στα δώσει τα στερήθηκε, και στα έδωσε για μια συγκεκριμένη ανάγκη.Όταν έγραψα "ασχετα ρούχα" εννούσα άσχετα με το γάμο. Ένα ωραίο πέτσινο σύνολο για μηχανόβιες εμφανίσεις, που δεν θα φορέσεις στο γάμο, αλλά το είδες και είπες "ας το εκμεταλλευτώ τώρα που έχω λεφτά".Αυτό ως νοοτροπία δεν είναι ωραίο να καλλιεργείται, ειδικά σε ενήλικες. Αφορά στην τιμιότητα, και στον σεβασμό στον κόπο του άλλου.Όσο για το να πάρεις το πέτσινο σύνολο, και να θες όντως να το φορέσεις στο γάμο: Εκεί πια δεν παίζουν ρόλο τα λεφτά. Ακόμη κι από την τσέπη σου να το πληρώσεις, έχουν δικαίωμα οι άνθρωποί σου να σου επισημλανουν ότι είναι καλό να αναγνωρίζεις τις εκάστοτε περιστάσεις. [Πρόσφατα μια κοπέλα έγραφε απαξιωτικά για το dress code σε τέτοιες οικογενειακές εκδηλώσεις, και όλοι είχαμε συμφωνήσει ότι μια μίνιμουμ (πραγματικά μίνιμουμ, χωρίς υπερβολές και καταπίεση) προσαρμογή στο αρμόζον dress code δείχνει σεβασμό και αληθινό ενδιαφέρον για το πρόσωπο που μας κάλεσε. Εν προκειμένω δεν έχει να κάνει καθόλου με το χρηματικό.Αυτό με τα ονόματα των παππούδων εμένα πολύ με απωθεί έτσι κι αλλιώς, κι αν δεν ήθελα το όνομα δεν θα το έβγαζα που να γινόμασταν Βόρεια-Νότια Κορέα. Αν είχα ανάγκη το χρηματικό, και οι παππούδες είχαν τη δική σου νοοτροπία, όλα ΟΚ. Αλλά αν επέμεναν σε κάτι τέτοιο, προβάλλοντας ως δικαιολογία τα λεφτά της τελετής, θα έβρισκα σωστό να μην πάρω τα λεφτά της τελετής, ακόμη κι αν έκανα τελικά τη βάφτιση σε καντίνα. Άδικο θα είχαν, αλλά κι εγώ δεν θα τα ζητούσα αρνούμενη, παράλληλα, το (άδικο) αίτημά τους.