Σε λυπάμαι. Μου προκαλείς λύπηση, κι αυτό όχι για το ασφυκτικό σου ωράριο, αλλά για τα ασφυκτικά σου όνειρα, ή μάλλον τα ανύπαρκτα. Είσαι 24, ε; Και τι ονειρευόσουν; Να κατέβεις στην Αθήνα, να βγαίνεις στα μπουζούκια, να κουνιέσαι και λίγο παραπάνω για να τυλίξεις τον καλό το γαμπρό, να φροντίσεις να σε παντρευτεί, να νοικιάσετε κι ένα τριάρι διαμπερές, να κάνετε και πεντέξι κουτσούβελα; Τι να πω..