#3 Μμμμ...κάτι μου θυμίζει αυτό...Το ότι ο άλλος δεν είναι αρκετός, το ότι μ΄αγαπάει με όσα μέσα έχει και όσα διαθέτει (γτι μπορεί- δεν έχω λόγο να σε αμφισβητήσω- κατά βάθος ξέρεις ότι δε διαθέτει και πολλά...ίσως λέω) Αλλά να χαίρεσαι που έφυγε, γτι κάποια στιγμή που η σχέση θα γινόταν εθιστική, αυτός που δήλωνε ότι σ άγαπούσε, θα ένιωθε τόσο εξοργισμένος και αδικημένος που εσύ δεν τον αξίωνες αρκετά, άσχετα με το αν τον αγαπάς λίγο ή πολύ δεν έχει για μένα σημασία, που θα σε κατακεραύνωνε με τη συμπεριφορά του. Και ίσως τότε κι εσύ να έπεφτες στη λούμπα να κατηγορήσεις τον εαυτό σου ότι τον αδικούσες κτλ κτλ και πάρε κι άλλον εθισμό...Καλύτερα έτσι, θα το δεις με τον καιρό. Δεν ταιριάζουν όλοι με όλους και η αγάπη δεν είναι πάντα πανάκεια, ούτε μας συμπληρώνει σε μόνιμη βάση...κοινώς δεν υπάρχει για πάντα. Και ναι, μερικοί άνθρωποι ξέρουν αν αυτός που είναι δίπλα τους είναι το ισοδύναμο ή απλά ένα μισαδάκι. Αναλόγως τί ψάχνεις και τί θέλεις κυρίως εσύ για σένα και με ποιο τίμημα. Αν δεν θεωρείς ότι αυτός ο άνθρωπος ήταν ολόκληρος και ήταν ένα μισάδι, καλά έκανε κι έφυγε. Πάντα ως τέτοιον θα τον αντιμετώπιζες μέσα σου, κ με τη συμπεριφορά σου ασυνείδητα, αδικώντας και εκείνον αλλά και εσένα. Τώρα αν έχει γυρίσει μετά από τόσον καιρό που παίρνεις απάντηση, θα ήθελα πολύ να ξέρω τί όροι έχουν τεθεί !!!