Αγαπητή Νίτσα, εννοείς δηλαδή ότι αν πήγαιναν στο Ανατολικό μπλοκ θα εγκλωβίζονταν λόγω αμφοτέρων απαγορεύσεων (εξόδου από τους μεν, άπαξ και εγκαθίσταντο, επανεισόδου μετά από τους δε, αν ήθελαν να ξαναγυρίσουν). Ενώ η Ευρώπη τους παρείχε άσυλο αν χρειάζονταν (no strings attached--να κάνουν δηλαδή προπαγάνδα για το πόσο φριχτή είναι η ζωή στην Δύση--όπως απαιτούσαν συχνά οι ανατολικές χώρες), ΚΑΙ σχετικά ελεύθερη διέλευση σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες (ακόμα και ανατολικές), ΚΑΙ καλύτερη ποιότητα ζωής (όπως εσύ η ίδια παραδέχεσαι στο σχόλιό σου--μπορούσαν να βγάλουν κάποια χρήματα). Άρα στην ουσία συμφωνείς με αυτό που λέω: οικονομική και πολιτική ελευθερία. Σωστά;Όσο για τους διάφορους καλλιτέχνες, διανοούμενους κλπ--μια και το έφερε η κουβέντα: Όλοι αυτοί, αν και σχεδόν αποκλειστικά αριστεροί εκείνα τα χρόνια (αναφέρομαι στο 60-70), δεν πήγαν στην Κούβα ή στις ανατολικές χώρες διότι γνώριζαν το καθεστώς ανελευθερίας έκφρασης σε πολλαπλά επίπεδα που κυριαρχούσε σε εκείνες τις χώρες, και επιπλέον διότι η Νέα Αριστερά των δυτικοευρωπαϊκών χωρών τους εξέφραζε πολιτικά. Άρα ήθελαν μεν Αριστερά, αλλά μέσα στα πλαίσια της Δημοκρατίας, με σκοπό να φτιάξουν μια δικαιότερη κατά την γνώμη τους δημοκρατική κοινωνία. Κανένας τους λοιπόν δεν πήγε ως αριστερός αντιφρονούντας σε κάποια Ανατολική χώρα, ή στην Κούβα, γιατί ήξεραν πολύ καλά τι θα τους περίμενε-- μάλλον χειρότερη τύχη από το να δηλώνανε απολιτίκ ή κομμουνιστές επισκέπτες (όπως δήλωσε, πχ ο Όσβαλντ όταν πήγε στην Μόσχα). Δεν είχαν ψευδαισθήσεις.Ας συμφωνήσουμε σε κάτι: η Κούβα είναι η Ντίσνεϋλαντ (το Magic Kingdom) πολλών Ελλήνων αριστερών που είδαν τις ψευδαισθήσεις τους να γίνονται σμπαράλια σε κάποια φάση τα τελευταία χρόνια (τις τελευταίες δεκαετίες, με αποκορύφωμα το '15). Αδιαφορούν λοιπόν για την αλήθεια σχετικά με την ιστορία ή τις συνθήκες που επικρατούν σε αυτό το "Μαγικό Βασίλειο", βαυκαλίζονται πως έχουν κοινά βάσανα με τον Κουβανικό λαό, και πιστεύουν πως το Κουβανέζικο μοντέλο ήταν/είναι καλό για μια χώρα της ΕΕ η οποία παρόλα τα προβλήματα της ΕΧΕΙ δημοκρατία (έβγαλε π.χ. τον Τσίπρα πρωθυπουργό παρόλο που δεν ήταν σίγουρο ότι θα αποδειχθεί κωλοτούμπας--και ούτε πραξικόπημα έγινε, ούτε εμείς οι Ευρωλελέδες κουνηθήκαμε) και η οποία έμπλεξε άσχημα απλώς διότι έφαγε έναν σκασμό λεφτά και μετά χρεοκόπησε (τίποτα το ηρωικό σε όλο αυτό). Λογικά όλα αυτά;