Επειδή σπούδαζα και έζησα στην πόλη, μπορώ να πω ότι πάντα ήταν προοδευτική. Αν τα κανάλια πρόβαλαν τρεις γραφικούς, δεν σημαίνει ότι η πόλη ήταν συντηρητική. Δεν ξεχνάω ούτε την Μπιενάλε, ούτε την υπόγεια μουσική σκηνή της πόλης, ούτε τα φοβερό και τρομερό Μπανάλ, oύτε τα φοβερά κλαμπάκια χωμένα στα στενά του κέντρου και της Αγίας Τριάδας, που απογείωσαν τη Θεσσαλονίκη πριν 30 χρόνια, όσο η Αθήνα παρέμενε μια μικροαστική μεγαλούπολη. Ο συντηρητισμός μιας πόλης δεν κρίνεται με το τι θα πει ένας ρασοφόρος, αλλά με τα ρατσιστικά εγκλήματα και τις επιθέσεις που ταλανίζουν το λεκανοπέδιο, αλλά άφησαν αλώβητη ευτυχώς τη Θεσσαλονίκη. Άλλωστε αν θέλουμε να κρίνουμε με ίσους όρους, μιλάμε για τον Άνθιμο; Ξεχνάμε τον Χριστόδουλο, που αλώνισε τόσα χρόνια στην Αθήνα; ή τον σημερινό Πειραιώς;