Είναι πασιφανές ότι η ιστορία είναι φανταστική και αποσκοπεί στο να καταθέσει τις απόψεις της πάνω στο ζήτημα η συγγραφέας. Θεμιτό είναι αυτό και δε το αναφέρω ως κάτι μεμπτό, αλλά καλό θα ήταν να αντιμετωπίζουμε το άρθρο ως... κατάθεση σκέψεων κι όχι ως ένα επιβεβαιωμένο γεγονός.Εν πάσει περιπτώσει, όπως ήδη αναφέρθηκε, η "γραμμή" ανάμεσα στο πέσιμο και στην παρενόχληση είναι απίστευτα λεπτή.Δε ζούμε φυσικά στο -60.000 χρονολογικά, όπου το "πέσιμο" θα ήταν απλά ένα κοπάνημα στο κεφάλι με πέτρα, σύρσιμο απ' το πόδι, ενώ το θηλυκό θα ξύπναγε στη σπηλιά την επόμενη με καρούμπαλο... και έγκυος. Όμως το ότι πλέον είμαστε μέλη κοινωνιών με νόμους δε πάει να πει ότι ο εγκέφαλος ενός ανθρώπου λειτουργεί διαφορετικά σε σχέση με όταν επικοινωνούσαμε με κραυγές. Τα ένστικτα παραμένουν, και είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο ότι η συμπεριφορά ενός αρσενικού όταν κινείται προς την κατάκτηση ενός θηλυκού, είναι ιδιαίτερα επιθετική (ή μάλλον χειμαρρώδης) καθώς αυτός είναι ο ρόλος του.Και σκεφτείτε κάτι απλό: εάν θεωρήσουμε ότι η ιστορία ισχύει, αλλά πειράξουμε λίγο το σενάριο, και τελικά της κοπέλας της άρεσε ο άλλος... θα μιλούσαμε εμείς εδώ για σεξουαλική επίθεση, ή θα μιλούσε αυτή στις φίλες της για το πέσιμο της ζωής της, που ήταν ξαφνικό και απρόσμενο, και πως εξελίχθηκε (με κάθε ανατριχιαστική λεπτομέρεια) και, και, και;Η ίδια ιστορία, με μία αλλαγή, μετατρέπει μια ποινικά κολάσιμη πράξη σε μια βραδιά πάθους την οποία θα θυμάται για καιρό και για την οποία θα χαίρεται. Άρα λοιπόν, κάπου "μπάζει" η λογική, ε;Το συμπέρασμα είναι ότι το 'χουμε χάσει λίγο. :-)